هر عاملی که در مقعد کشش و فشار بیش از اندازه ایجاد کند می‌تواند منجر به ایجاد زخم مقعد شود و عوامل ایجاد آن با شقاق مشترک است که در ادامه به آنها پرداخته‌ایم:
یبوست: مدفوع سفت و خشکی که دفع آن به کانال مقعد فشار وارد می‌کند، آن را برای انطباق با حرکات آسیب دیده روده کشیده و پوست را پاره می‌کند. تلاش برای جلوگیری یا نگه داشتن حرکات روده برای جلوگیری از تشدید زخم مقعدی موجود، تنها بهبودی را طولانی می‌کند.
اسهال: مدفوع به سرعت از طریق کانال مقعدی در معرض خطر پارگی پوست است و مدفوع شل و آبریزش ممکن است باعث تحریک بیشتر زخم مقعد شود.
زایمان: 40 درصد از زنان باردار شقاق پس از زایمان را تجربه خواهند کرد. یبوست در دوران بارداری، افزایش وزن، زایمان و زایمان همگی فشار زیادی را به ناحیه تحتانی روده وارد می کنند. عوامل داخلی مانند افزایش پروژسترون می توانند بدن را مستعد تورم کنند.
افزایش سن: از آنجایی که جریان خون با ۴ سالگی کاهش می‌یابد، بر نواحی حساسی که برای سالم ماندن به گردش خون ثابت وابسته هستند، از جمله پوشش مقعدی شما تأثیر می‌گذارد. کاهش استحکام بافت همبند و وریدهای منطقه نیز خطر پارگی را افزایش می دهد.
بیماری التهابی روده (IBD): نام دو بیماری (بیماری کرون و کولیت اولسراتیو) است که باعث التهاب مزمن دستگاه گوارش می شود. این التهاب می تواند به قسمت تحتانی روده گسترش یابد و پوشش مقعدی را مستعد پارگی کند.
عفونت‌های مقاربتی (STI): برخی از بیماری‌های مقاربتی می‌توانند منجر به زخم مقعد به عنوان یک نتیجه غیرمستقیم علائم مرتبط (التهاب و تحریک مخاط رکتوم) شوند.
شقاق‌های قبلی: همانطور که شقاق‌های مزمن از یک زخم و شقاق حاد ایجاد می‌شوند، شقاق‌های قبلی نیز مخاط مقعد را ضعیف تر و مستعد پارگی می کنند.
تنگی مقعد: یکی دیگر از عوامل ایجاد فشار در مقعد، تنگی مقعد است که گاهی فقط با جراحی قابل درمان است.
رابطه مقعدی: یکی از دلایل زخم شدن مقعد، استفاده از آن به عنوان عضو جنسی و برقراری رابطه مقعدی است.
راه‌های درمان زخم مقعد
اولین قدم برای درمان زخم مقعد، مشخص شدن عامل بوجود آورنده آن است. بعد از معاینه توسط پزشک و تشخیص علت دقیق این عارضه، بهترین روش درمان زخم مقعد پیشنهاد خواهد شد.
استفاده از دارو و پماد بدون نسخه
قبل از استفاده از هرگونه دارو، باید با پزشک مشورت کنید. به علاوه با توجه به علت ایجاد زخم ممکن است این عارضه به هیچ عنوان با استفاده از دارو درمان نشود.پمادها و کرم‌های موضعی حاوی موادی هستند که جریان خون را افزایش داده و علائم را به حداقل می‌رسانند. مسدود کننده های کانال کلسیم مانند دیلتیازم و نیفدیپین و عامل دارویی گلیسریل تری نیترات (گروهی از داروها که به عنوان گشادکننده عروق موضعی شناخته می‌شوند) همگی به کاهش فشار و استراحت عضلات مقعد کمک می‌کنند.
در ادامه برخی از داروهای موضعی و پمادها که برای زخم مقعدی استفاده می‌شوند را معرفی می‌کنیم، اما عواقب مصرف این داروها بدون تجویز پزشک به عهده شما خواهد بود.
- پماد تتراسایکلین
- پماد زینک اکساید
- پماد آنتی فیشر
- پماد نیتروگلیسیرین
- پماد لیدوکائین
ادامه مطلب در درمان تایم