آیا تورم و التهاب مقعد نگران کننده است؟

رکتوم (مقعد) قسمت‌هایی از بدن هستند که تا زمانی که مشکلی پیش نیاید نادیده گرفته می‌شوند. بروز مشکل در رکتوم مانند تورم و زخم، می‌تواند نشانه یک بیماری باشد. رکتوم آخرین قسمت کولون (روده بزرگ) است. بخشی از بدن که دفع مدفوع را کنترل می‌کند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

رکتوم (مقعد) قسمت‌هایی از بدن هستند که تا زمانی که مشکلی پیش نیاید نادیده گرفته می‌شوند. بروز مشکل در رکتوم مانند تورم و زخم، می‌تواند نشانه یک بیماری باشد. رکتوم آخرین قسمت کولون (روده بزرگ) است. بخشی از بدن که دفع مدفوع را کنترل می‌کند.

تورم در رکتوم اغلب می‌تواند در مقعد و اطراف آن ظاهر شود. گاهی هم ایجاد زخم مقعد به دلایل مختلف، می‌تواند باعث احساس درد و ناراحتی زیاد در مقعد و پایین آمدن کیفیت زندگی بیماران شود.

علائم رایج زخم و تورم مقعد

به عنوان مثال، علائم زخم و ورم رکتوم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد فقط در هنگام اجابت مزاج
• خارش یا سوزش در ناحیه مقعد
• توده‌ها یا برجستگی‌های قابل لمس در ناحیه مقعد شما
• وجود خون در مدفوع، خونریزی در هنگام اجابت مزاج
• مخاط یا ترشح در مدفوع شما
• اسهال

ورم مقعد و رکتوم می‌تواند ناشی از بیماری مقعدی هموروئید، پروستاتیت یا سایر شرایطی باشد که دستگاه گوارش را تحریک می‌کند، مانند بیماری‌های التهابی روده IBS و IBD. گاهی علت این ورم مقعدی جدی نیست و پس از چند روز خود به خود برطرف می‌شود.

اما در صورتی که دچار تورم مقعد طولانی مدت همراه با علائمی مثل خونریزی، عفونت، خارش و سوزش مقعدی شده‌اید باید حتما برای تشخیص علت و درمان ورم و التهاب مقعد به پزشک مراجعه کنید. 

چه چیزی باعث ورم مقعد می‌شود؟

ارتباطی که از راست روده به مقعد منتهی می‌شود، کانال مقعدی نامیده می شود. کانال مقعدی از ماهیچه ها (اسفنکترها) تشکیل شده است که عبور مدفوع از راست روده را از طریق مقعد کنترل می‌کنند.علاوه بر این ماهیچه‌ها، ناحیه مقعدی از غدد، شریان‌ها، سیاهرگ‌ها و اعصاب تشکیل شده است که حس و جریان مایع و خون را در آن ناحیه کنترل می‌کنند.

شرایطی که بر این اجزا تأثیر می‌گذارد، می‌تواند منجر به ورم مقعد و علائم مرتبط با آن شود. مهم است که یک قرار ملاقات با پزشک خود بگذارید تا در مورد علل احتمالی علائم خود صحبت کنید.

علل التهابی

پروکتیت به هر شرایطی گفته می‌شود که شامل التهاب پوشش رکتوم باشد. پروکتیت اغلب شامل علائم درد و مشکلات اجابت مزاج است که می‌تواند منجر به تورم رکتوم شود.

عفونت: عفونت‌های این ناحیه به شکل عفونت‌های مقاربتی و بیماری‌های منتقله از راه غذا یکی از علل شایع پروکتیت است. اگر این عفونت ها غدد کانال مقعد را درگیر کنند، آبسه ها (مناطق پر از چرک) می‌توانند ایجاد شوند که منجر به تورم و افزایش درد در ناحیه مقعدی می شود.

شرایط پزشکی التهابی: بیماری التهابی روده (بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو) اغلب رکتوم را درگیر می‌کند. این شرایط می‌تواند منجر به تحریک مزمن و آبسه مقعدی شود که باعث درد و ورم مقعدی می‌شود.

فیستول مقعدی

به ندرت، یک ارتباط آناتومیک غیرطبیعی یا فیستول می‌تواند بین مقعد یا رکتوم و پوست اطراف مقعد ایجاد شود. فیستول مقعدی اغلب در نتیجه آبسه مقعدی است که بهبود نیافته و منجر به ایجاد مجرایی در زیر پوست می‌شود.

علل سرطانی

یک توده بدخیم در کانال مقعدی می تواند رشد کند و متورم شود که منجر به علائم مرتبط با درد، خونریزی یا خارش در ناحیه مقعدی می‌شود. سرطان مقعد به ندرت به سایر قسمت‌های گسترش می یابد.

هموروئید مزمن یا عود کننده

هموروئیدهای مزمن یا عود کننده، وریدهای متورم مقعد و رکتوم هستند که هرگز واقعاً برطرف نمی‌شوند و ممکن است کم و بیش دائماً علامت‌دار باشند.

بواسیر ناشی از هر چیزی است که از داخل به مقعد فشار وارد کند، مانند زور زدن در هنگام اجابت مزاج. یبوست؛ بارداری؛ یا آمیزش مقعدی. بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری، زنان باردار و افراد مسن هستند، اگرچه هر کسی ممکن است تحت تاثیر قرار گیرد.

 

علائم شامل مقدار کمی خونریزی در حین یا بعد از اجابت مزاج و همچنین ناراحتی، خارش یا التهاب و ورم اطراف مقعد است. یک پزشک می‌تواند درمانی را برای کاهش علائم هموروئید مزمن و همچنین اطمینان از تشخیص آن پیشنهاد دهد، زیرا سایر بیماری‌های جدی‌تر می‌توانند علائمی مشابه هموروئید داشته باشند. تشخیص از طریق شرح حال بیمار و معاینه فیزیکی انجام می‌شود.

نئوپلاسم کولون

نئوپلاسم کولون به معنای "بافت جدید" است که در کولون یا روده بزرگ رشد می‌کند. این نئوپلاسم ممکن است خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطان) باشد. علت دقیق هر نوع سرطان ناشناخته باقی مانده است. عوامل خطر این عارضه به شرح زیر است:

• داشتن بالای پنجاه سال سن
• سابقه خانوادگی این بیماری
• یک رژیم غذایی پرچرب و کم فیبر، معمولی در دنیای مدرن
• بیماری‌های التهابی مزمن روده بزرگ مانند بیماری کرون
• مصرف سیگار و الکل

اولین علائم معمولا پولیپ هستند، توده‌های کوچک در روده بزرگ که می‌توانند در کولونوسکوپی تشخیص داده شوند و قبل از سرطانی شدن از بین بروند. علائم بعدی ممکن است خستگی غیر قابل توضیح باشد. تغییر در عادات روده؛ ناراحتی مداوم شکمی مانند گاز یا گرفتگی عضلات؛ خون در مدفوع؛ یا خونریزی مقعدی. تشخیص از طریق کولونوسکوپی و گاهی آزمایش خون انجام می شود.

درمان از طریق جراحی انجام می‌شود که ممکن است جزئی یا گسترده باشد و از طریق شیمی درمانی با پرتودرمانی که معمولا قبل و بعد از جراحی انجام می‌شود. مراقبت‌های حمایتی برای راحت نگه داشتن بیمار نیز بخش مهمی از درمان است.

سلولیت

سلولیت یک عفونت باکتریایی لایه های عمیق پوست است. این می‌تواند در هر جایی از بدن ظاهر شود اما بیشتر در پاها، ساق پا و صورت شایع است. افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند، مانند کورتیکواستروئیدها یا شیمی درمانی، یا با اختلال در گردش خون ناشی از دیابت یا هر بیماری عروقی، بیشتر مستعد ابتلا هستند. علائم تا حدودی به تدریج ظاهر می‌شوند و شامل پوست قرمز و دردناک و تورم می‌شوند.

 

مشاهده ادامه مطلب در سایت تلنگر

تفاوت فیستول و آبسه مقعدی چیست؟

با توجه به اینکه آبسه و فیستول مقعدی هر دو بیماری‌های عفونی هستند و گاهی علائمی مشابه ایجاد می‌کنند، ممکن است با یکدیگر اشتباه گرفته شوند. آبسه مقعدی (پری آنال) یک حفره عفونی پر از چرک است که در نزدیکی مقعد یا رکتوم یافت می‌شود. فیستول مقعدی یک مسیر یا تونل بین پوست در قسمت بیرونی باسن (مقعد) و کانال مقعد در داخل است. انواع مختلفی از فیستول‌ها از نسبتاً ساده تا یک شبکه انشعاب پیچیده از مسیرها وجود دارد. برخی از فیستول ها ممکن است عضلات مسئول کنترل روده (اسفنکتر) را درگیر کنند و نوع این بیماری در هر فردی متفاوت است.

آبسه مقعدی چیست؟

آبسه مقعدی معمولا با فاصله کم و در نزدیکی مقعد ایجاد می‌شود. به طور معمول، نسبتاً سریع بوجود می‌آید و باعث درد در رکتوم یا مقعد همراه با تب، لرز و به طور کلی احساس ناخوشی می‌شود. ممکن است تورم و التهاب دردناکی در کنار مقعد یا مسیر پشت وجود داشته باشد.

علت آبسه پری آنال چیست؟

فقط در داخل مقعد غدد کوچکی وجود دارد. هنگامی که این غدد مسدود می‌شوند، ممکن است عفونی شوند و آبسه ایجاد شود. آبسه ناشی از عفونت حاد در غدد مقعدی است، زمانی که باکتری یا ماده خارجی از طریق غده وارد بافت می‌شود. برخی شرایط - برای مثال کولیت یا سایر التهابات روده گاهی اوقات می‌توانند این عفونت‌ها را بیشتر کنند.

فیستول چیست؟

فیستول مقعد تقریباً همیشه نتیجه یک آبسه قبلی است. فیستول غده مقعدی که قبلاً عفونی شده است را به پوست بیرون از مقعد متصل می‌کند. علائم شامل ترشح مداوم از دهانه یا سینوس نزدیک مقعد است. ممکن است در محل تخلیه آبسه پری مقعدی ایجاد شود.

علائم آبسه و فیستول چیست؟

آبسه مقعدی معمولا با علائم درد و تورم در اطراف مقعد همراه است. همچنین ممکن است افراد دچار خستگی، تب و لرز شوند. علائم مربوط به فیستول عبارتند از:

• ترشح چرک برای سوراخ نزدیک مقعد (ترشح ممکن است درد را تسکین دهد)
• درد و ناراحتی در ناحیه مقعد
• تحریک پوست اطراف مقعد
• دفع مقداری خون همراه با ترشحات
• تب
• به طور کلی تغذیه ضعیف (ناراحتی)

آیا آبسه همیشه فیستول می‌شود؟

حدود 1/3 از بیمارانی که دچار آبسه می‌شوند، پس از درمان اولیه هرگز آبسه دیگری نخواهند گرفت. اما یک سوم آبسه‌های بیشتری خواهند داشت. در نهایت، حدود 1/3 از آبسه‌های مقعدی منجر به ایجاد فیستول می‌شود. متاسفانه، واقعاً هیچ راهی برای پیش بینی این اتفاق وجود ندارد.

آبسه و فیستول پری آنال چگونه تشخیص داده می‌شوند؟

معمولاً هر یک از این بیماری‌ها را می‌توان با معاینه بالینی دقیق توسط متخصص تشخیص داد. در مواردی، ممکن است نیاز به انجام اسکن‌های تخصصی (مانند MRI، سی تی اسکن یا سونوگرافی) باشد، یا ممکن است نیاز باشد متخصص شما را برای معاینه تحت بیهوشی به منظور ارزیابی کامل ناحیه مقعدی بیاورد.

 

https://b2n.ir/d35840

چگونه شقاق مقعدی (فیشر) را تشخیص دهیم؟

شقاق مقعدی پارگی یا ترک در مقعد شما است. گاهی اوقات شقاق با هموروئید اشتباه گرفته می شود. اینها رگهای خونی ملتهب در داخل یا خارج از مقعد هستند. هم شقاق و هم بواسیر اغلب از دفع مدفوع سفت به وجود می آیند.

شقاق حاد مقعدی معمولاً طی شش هفته با درمان محافظه کارانه بهبود می‌یابد. برخی از آن‌ها با درمان یبوست ناپدید می‌شوند. شقاق مقعدی که شش هفته یا بیشتر طول بکشد، شقاق مقعدی مزمن نامیده می‌شود. اینها در درمان محافظه کارانه شکست می‌خورند و به یک رویکرد تهاجمی تر و جراحی نیاز دارند.

تشخیص

شقاق مقعدی اغلب به دلیل علائم مشابه بین این دو، توسط بیمار یا پزشک به اشتباه به عنوان هموروئید تشخیص داده می‌شود. این تاخیر در تشخیص ممکن است باعث مزمن شدن شقاق حاد و در نتیجه دشوار شدن درمان آن شود. پزشک شما بر اساس موارد زیر بیماری را تشخیص می‌دهد:

• سابقه سلامت شخصی و بیماری‌های شما
• توضیحات شما از علائم
• معاینه رکتوم

از  آن‌جایی که برخی از سایر بیماری‌ها می‌توانند علائمی شبیه به شقاق مقعدی ایجاد کنند، پزشک ممکن است آزمایش‌هایی را برای یافتن وجود خون در مدفوع شما تجویز کند.

درمان شقاق با جراحی و لیزر

افرادی که شقاق مقعدی آنها به خوبی بهبود نمی‌یابد ممکن است دچار عدم تعادل در فشار مقعدی باشند که مانع از گردش طبیعی خون در رگ‌های خونی اطراف مقعد می‌شود. کاهش جریان خون از بهبودی جلوگیری می‌کند. دارو، تزریق بوتاکس و حتی برخی درمان‌های موضعی که جریان خون را بهبود می‌بخشند، ممکن است به بهبود شقاق مقعدی کمک کنند.

اما در صورتیکه بیماری درمان نشود، باید یکی از روش‌های عمل شقاق یا فیشر مقعدی را انتخاب کنید که در ادامه به آن ها می‌پردازیم:

جراحی باز

در جراحی شقاق به روش باز، یک برش کوچک در سمت چپ یا راست پوست مقعد ایجاد می‌شود تا فیبرهای عضلانی اسفنکتر داخلی نمایان شود. جراح عضله اسفنکتر داخلی مقعد را بالا می برد و با استفاده از چاقو یا کوتر حرارتی آن را تقسیم می کند. برش عضله فشار را در مقعد شل می‌کند و به زخم اجازه می دهد تا بهبود یابد.

جراحی بسته

اسفنکتروتومی به روش بسته هم مشابه روش باز است و دکتر جراح با ایجاد یک برش جانبی روی پوست بخشی از عضله اسفنکتر را بیرون می‌کشد. هنگامی که عضله اسفنکتر مشخص شد، یک اسکالپل در این فضا قرار داده می‌شود و با دقت به سمت اسفنکتر داخلی چرخانده می‌شود و سپس عضله تقسیم می‌شود. با قطع بخشی از عضله فشار مقعد کاهش می‌یابد.

عمل لیزر شقاق یا فیشر مقعد

درمان شقاق با لیزر یک روش سرپایی و بدون بیهوشی است که تا کنون نتایج رضایت بخشی داشته و درصد بالایی از بیماران مبتلا به این نوع عارضه‌ها، لیزر را برای درمان انتخاب می‌کنند.

عمل لیزر در مقایسه با جراحی شقاق روش آسان‌تری می‌باشد که علاوه بر صرفه جویی در وقت و هزینه، بیمار درد و خونریزی را هم احساس نمی‌کند. از روش لیزر هم برای درمان فیشر مزمن و هم حاد استفاده می‌شود و احتمال بازگشت دوباره بیماری در آن بسیار کمتر است.

عمل شقاق با اسفنکتروتومی

عمل شقاق به روش اسفنکتروتومی یکی از روش های موثر در درمان این عارضه است که همراه با خطرات و عوارضی برای بیمار می‌باشد. در این روش با ایجاد شکاف عمیقی روی عضلات اسفنکتر اطراف مقعد، باعث کاهش فشار و برطرف شدن انقباض این عضلات شده و به بهبود این بیماری کمک می کند. اسفنکتروتومی در دو نوع باز و بسته انجام می‌شود و بیمار کاهش درد قابل توجهی را بعد از این جراحی تجربه می کند.

زندگی با شقاق مقعد

اگر شقاق مقعدی دارید، برای جلوگیری از بدتر شدن آن و جلوگیری از عود، اقدامات احتیاطی زیر را انجام دهید:

• تمام داروها را طبق دستور مصرف کنید.
• مقدار توصیه شده فیبر را در رژیم غذایی خود دریافت کنید. از یبوست یا حرکات روده بزرگ یا سفت خودداری کنید.
• آب کافی بنوشید تا به خوبی هیدراته بمانید.
• یک عادت معمول روده را حفظ کنید. از پزشک خود در مورد آنچه که باید برای شما باشد بپرسید.
• تا زمانی که شقاق مقعدی دارید از غذاهای تند پرهیز کنید، زیرا ممکن است علائم را بدتر کنند.

منبع خارجی

https://b2n.ir/w63886

تفاوت کیست مویی با آبسه مقعد

کیست پیلونیدال یا سینوس مویی می‌تواند حاوی مو، قطعات پوست و سایر بافت‌ها باشد. اکثر افراد مبتلا به این عارضه، متوجه آن نمی‌شوند تا زمانی که عفونی شود و علائم ایجاد کند. عفونت باعث ایجاد درد و تورم و سایر علائم این بیماری می‌شود.

این التهاب دهانه فولیکول را که به سمت داخل امتداد می‌یابد، مسدود می‌کند و یک « گودال » (یک ویژگی مشخصه بیماری سینوس پیلونیدال) را تشکیل می‌دهد. واکنش بدن در این شرایط مشابه واکنش به نوعی جسم خارجی است و ممکن است منجر به تشکیل یک حفره شود که توسط یک دستگاه سینوسی اپیتلیالیزه شده به سطح پوست متصل است.

این حفره‌ها اغلب مایع سروزی را تخلیه می‌کنند و می‌توانند به طور دوره ای به طور حاد عفونی شوند و آبسه پیلونیدال را تشکیل دهند.

عوامل خطر

بیماری سینوس پیلونیدال بیشتر در افراد پرمو که موهای تیره و درشت بدن دارند ایجاد می‌شود. بطور کلی با کسانی که  برای مدت طولانی می‌نشینند ، مانند رانندگان کامیون یا کارمندان اداری هم مرتبط است.

سایر عوامل مرتبط عبارتند از افزایش تعریق، اصطکاک باسن، چاقی یا عدم رعایت بهداشت . به طور معمول، بیماری پیلونیدال پس از حدود ۴۰ سالگی رخ نمی دهد.

علائم  بالینی کیست مویی

کیست مویی بیشتر به صورت یک سینوس تخلیه کننده و متناوب دردناک در ناحیه ساکروکوکسیژیال  ظاهر می‌شود. ترشحات معمولاً اپیزودیک و مایع سروزی هستند، اما گاهی اوقات ممکن است به ترشحات خونی یا چرکی تبدیل شوند.

هنگامی که سینوس پیلونیدال عفونی می شود، آبسه پیلونیدال می‌تواند ایجاد شود.

این به صورت یک  ناحیه متورم و ملتهب و گاهی همراه با درد ظاهر می‌شود. در معاینه، توده ای نرم و حساس و همچنین ویژگی‌های سیستمیک عفونت وجود خواهد داشت. علائم عفونت شامل این گزینه‌ها است:

• درد، قرمزی و تورم تا بالای باسن
• تب
• درد کمر
• حساس به لمس
• ترشح خون یا چرک از سوراخ پوست در ناحیه آسیب دیده
• بوی بد از چرک

آبسه مقعدی چیست؟

آبسه مجموعه‌ای از چرک زیر پوست است که باعث درد، تورم و گاهی تب می‌شود. این عارضه اغلب در اطراف سوراخ مقعد نمایان می‌شود و ممکن است با جوش اشتباه گرفته شود. برش و تخلیه حفره آبسه معمولاً بیشتر ناراحتی را تسکین می‌دهد.

تقریباً ۵۰ درصد از آبسه ها منجر به فیستول (مسیری از رکتوم به پوست روی باسن) می شود. هنگامی که تورم کاهش می یابد، پزشک شما می تواند منطقه را از نظر وجود فیستول بررسی کند. برای مراقبت های بعدی طبق دستور به مطب برگردید.

درمان آبسه مقعد

تخلیه سریع جراحی، ترجیحاً قبل از فوران آبسه مهم است. آبسه های سطحی مقعد را می‌توان در مطب با استفاده از بی حس کننده موضعی تخلیه کرد. آبسه‌های مقعدی بزرگ یا عمیق ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان و کمک متخصص بیهوشی داشته باشند.

پس از عمل، برای اکثر افراد داروهایی برای تسکین درد تجویز می‌شود. برای افراد سالم، معمولاً آنتی بیوتیک لازم نیست. آنتی بیوتیک‌ها ممکن است برای برخی از افراد، از جمله افراد مبتلا به دیابت یا کاهش ایمنی، مورد نیاز باشد.

بیماری پیلونیدال در مقابل بیماری پری آنال

بیماری سینوس پیلونیدال یک بیماری است که شکاف باسن و دنبالچه را تحت تاثیر قرار می دهد، در حالی که بیماری فیستول پری آنال شامل ارتباط با کانال مقعد است.

بیماری سینوس پیلونیدال که در شکاف ناتال بسیار کم (یعنی دمی) قرار دارد، تشخیص آن در معاینه بالینی از بیماری پری آنال دشوار است.

در چنین مواردی باید از پروکتوسکوپی و تصویربرداری MRI برای ارزیابی قطعی استفاده شود.

 

کیست مویی چیست؟

بیماری کیست مویی چیست؟ بهترین راه‌های درمان

 

چه چیزی باعث کیست پیلونیدال می‌شود؟

علت دقیق تشکیل کیست ناشناخته است. اصطکاک و فشار ممکن است موها را به داخل پوست برگرداند. بدن با موها به عنوان یک ماده خارجی برخورد می‌کند و در اطراف آن کیست ایجاد می کند. اصطکاک می‌تواند در اثر لباس های تنگ، دوچرخه سواری یا نشستن طولانی مدت ایجاد شود.

این کیست‌ها بیشتر در افرادی که سابقه خانوادگی ابتلا به آن‌ها را دارند، ایجاد می‌شود. افرادی که موهای زیادی در ناحیه باسن دارند، اضافه وزن دارند یا غیرفعال هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این کیست‌ها هستند. افرادی که بهداشت ضعیفی دارند، زیاد عرق می‌کنند یا زیاد می‌نشینند نیز بیشتر در معرض ابتلا به کیست مویی هستند.

علائم کیست پیلونیدال چیست؟

علائم کیست پیلونیدال معمولا بعد از عفونت ایجاد می‌شوند که شامل موارد زیر هستند:

• درد هنگام نشستن (گاهی اوقات می‌تواند بسیار دردناک باشد)
• قرمزی و تورم در ناحیه دنبالچه و درست بالای چین بین باسن
• ترشح چرک از ناحیه متورم
• حساسیت هنگام لمس ناحیه متورم
• گاهی تب، ضعف یا حالت تهوع
• اندازه کیست پیلونیدال ممکن است از یک گودی حساس کوچک تا یک ناحیه دردناک بزرگ متغیر باشد.

کیست پیلونیدال چگونه تشخیص داده می شود؟

کیست پیلونیدال باید پس از بررسی کامل علائم و سابقه پزشکی و پس از انجام معاینه فیزیکی توسط متخصص پزشکی تشخیص داده شود. کیست پیلونیدال معمولاً با معاینه بصری ناحیه باسن توسط یک متخصص پزشکی تشخیص داده می‌شود. در موارد نادری که مشکوک به عفونت است، ممکن است آزمایش خون، نمونه ادرار و نمونه مایع از کیست پیلونیدال ارزیابی شود.

در موارد خاص، تصویربرداری به شکل اشعه ایکس، CT یا MRI ممکن است برای بررسی حفره‌های سینوسی، گسترش عفونت یا عمق کیست درخواست شود. در صورت مشکوک بودن به هر نوع سرطان پوست، بیوپسی از پوست نیز ممکن است گرفته شود.

کیست پیلونیدال چگونه درمان می شود؟

در موارد بسیار خفیف، آنتی بیوتیک های خوراکی مانند سفالکسین یا سولفامتوکسازول-تری متوپریم یا آنتی بیوتیک‌های موضعی مانند اسید فوسی تالمیک با نظارت دقیق کیست ممکن است تجویز شوند. با این حال، در حالی که آنتی بیوتیک ها ممکن است به تسکین التهاب کمک کنند، ممکن است به طور کامل کیست پیلونیدال را درمان نکنند.

 

برای مشاهده مطلب کامل بهترین درمان کیست مویی چیست کلیک کنید.

 

درمان دارویی و یا گیاهی سینوس هم روش‌های قابل اطمینانی برای درمان ریشه ای این عارضه نیستند و در موارد اندکی، فقط به کاهش التهاب بیماری آن هم بصورت موقت کمک می کنند. 

درمان‌های کمتر رایج شامل استفاده از تزریق موضعی ترکیبات شیمیایی اسیدی مانند فنل برای درمان و پیشگیری از کیست‌های پیلونیدال خفیف تا متوسط است. این روش اما با میزان عود بالایی همراه است و معمولاً مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

درمان کیست پیلونیدال بسته به شدت علائم و الگوی بیماری متفاوت است. رایج ترین روش درمان کیست پیلونیدال برش و تخلیه سینوس است که در آن یک برش کوچک در کیست ایجاد می‌شود و هر گونه مایع، مو و باقی مانده در کیست را آزاد می‌کند و از عفونت جلوگیری می‌کند.

اگر عفونت قبلاً رخ داده باشد یا مشکوک باشد، برش و درناژ برای تخلیه چرک مفید است و ممکن است با یک دوره آنتی بیوتیک خوراکی یا موضعی دنبال شود.

عمل جراحی باز: در درمان کیست مویی با روش جراحی باز، بخشی از پوست پیرامون این عارضه با چاقو برش می خورد و عفونت خارج می شود. در این روش زخم بسته نمی شود تا بطور طبیعی التیام یابد که معمولا چندین هفته طول میکشد و باید کاملا طبق دستور پزشک از آن مراقبت شود. مزیت این روش در این است که به دلیل حذف کل بافت ملتهب و درگیر بیماری، احتمال عود مجدد بسیار کم است.

جراحی بسته: بدین معنا است که فقط بخش سینوس یا کیست برداشته میشود. در این روش برش سینوس تقریبا بیضی شکل است و سپس دو طرف برش به هم رسانده و بخیه می خورد. مزیت این روش در صورت موفقیت این است که زخم سریع تر التیام مییابد ولی احتمال برگشت سینوس و یا عفونت محل در مقایسه با روش اول بیشتر است. البته درصورتیکه بخیه از بین کفل ها به بیرون زده شود خطرهای احتمالی کمتر خواهند بود.

تکنیک جراحی پلاستیک: در بعضی موارد که سینوس تکراری و گسترده است برای برداشتن سینوس و پوست پیرامون جراحی پلاستیک توصیه میشود.

جراحی کیست مویی با لیزر: در عصر حاضر به دلیل پیشرفت علم پزشکی و پیدایش روش های نوین درمانی، بیماران دیگر ملزم به تحمل مشکلات جراحی به روش های قدیمی و تحمل درد و ناراحتی های بعد از آن نیستند. بهترین درمان کیست مویی بدون جراحی و با لیزر است که در حال حاضر مورد استفاده قرار می گیرد. لیزر به عنوان روشی قطعی و بدون بازگشت شناخته شده و نیازی به بیهوشی یا بستری شدن در بیمارستان را نخواهد داشت.

بهترین راه برای درمان هموروئید چیست؟

 

 

به یک معنا، همه افراد رگ‌های هموروئیدی را دارند، دسته‌های بالش مانندی از سیاهرگ‌ها که درست در زیر غشاهای مخاطی پوشاننده پایین‌ترین قسمت راست روده و مقعد قرار دارند. وضعیتی که ما آن را هموروئید یا بواسیر می‌نامیم، زمانی ایجاد می‌شود که آن سیاهرگ‌ها مانند رگ‌های واریسی در پاها متورم و متسع شوند.

 

انواع هموروئید
هموروئید با توجه به محل ایجاد آن به دو نوع تقسیم می‌شود:

هموروئید داخلی که در قسمت تحتانی رکتوم ایجاد می‌شود و هموروئید خارجی که در زیر پوست اطراف مقعد ایجاد می‌شود. معمولا علائم بواسیر خارجی ناراحت کننده‌ تر است، زیرا پوست روی آن تحریک می‌شود و فرسایش می‌یابد.

اگر لخته خون در داخل هموروئید خارجی ایجاد شود در واقع بواسیر ترومبوزه شده و ناراحتی زیادی ایجاد می‌کند. درد می‌تواند ناگهانی و شدید باشد و ممکن است توده‌ برآمده و کبودی را در اطراف مقعد احساس کنید یا ببینید. در این شرایط احتمالا نیاز به تخلیه توده بواسیری توسط پزشک است.

 

تشخیص هموروئید
بواسیر را معمولاً می‌توان با یک شرح حال پزشکی ساده و معاینه فیزیکی تشخیص داد. بواسیر خارجی به طور کلی در معاینه فیزیکی قابل تشخیص است، به خصوص اگر لخته خون تشکیل شده باشد.

برای بواسیر داخلی، پزشک شما ممکن است یک معاینه دیجیتالی رکتوم برای بررسی وجود خون در مدفوع انجام دهد. او همچنین ممکن است کانال مقعد را با یک آنوسکوپ و یک لوله پلاستیکی کوتاه که با نور وارد رکتوم می‌شود، بررسی کند. اگر شواهدی از خونریزی رکتوم یا خون میکروسکوپی در مدفوع وجود داشته باشد، سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر یا  کولونوسکوپی ممکن است برای رد سایر علل خونریزی، مانند پولیپ کولورکتال یا سرطان، به ویژه در افراد بالای ۴۵ سال انجام شود.

 

درمان هموروئید
روش‌های مختلفی برای درمان بواسیر یا هموروئید وجود دارد که با توجه به نوع و شدت بیماری، یکی از بهترین گزینه‌ها توسط پزشک معالج تان تجویز می‌شود.

 

درمان بواسیر با لیزر
گفتنی است روش درمان هموروئید با لیزر یک فناوری نوین پزشکی است که بیمار درد کمتری در این روش تجربه خواهد کرد و دیگر نیازی به استراحت مطلق نخواهد داشت، به طوری که طبق بررسی‌های به عمل آمده استفاده از این روش لیزر هموروئید برای مبتلایان به این بیماری و سایر بیماری‌های نشیمنگاه و همچنین جامعه پزشکی بسیار رضایت بخش تلقی می‌شود.

بهترین راه درمان بواسیر خارجی و داخلی درجه ۱ تا ۴، استفاده از روش لیزر است. همچنین برای افرادی که هنگام دفع مدفوع زائده ای از مقعد آنها خارج میشود که به خودی خود به داخل مقعد باز می‌گردد، اشعه درمانی هموروئید یا بواسیر یک درمان سرپایی قابل انجام در مطب می‌باشد.

در این روش با تاباندن اشعه لیزر به روی زائده بواسیر یا هموروئید باعث خشک شدن بافت داخلی هموروئید شده که طی گذشت چند روز علائم بیمار بهبود می‌یابد. این روش یک درمان موثر و رضایت بخش برای مراجعه کنندگان می‌باشد که بدون درد و خونریزی است. تمامی مراحل درمان با لیزر بدون نیاز به تیغ جراحی و بدون برش انجام میشود. بنابراین بیمار در طی عمل درد یا خونریزی را تجربه نخواهد کرد.

روش عمل بواسیر با لیزر برای بیماران مبتلا به هموروئیدهای خارجی و داخلی استفاده می شود که با علائمی همچون تورم و درد همراه با خون‌ریزی در ناحیه مقعد مواجه می شوند.

البته در بعضی از افراد بیرون زدن رگ های هموروئید از مقعد فقط در حین دفع دیده می‌شود که باید با دست به داخل برگردانده شود و در بعضی از افراد با دست هم به داخل بر نمی‌گردد. این روش بدون بیهوشی و درد و خونریزی با بی حسی موضعی به صورت سرپایی انجام میشود و بعد از عمل فرد بیمار میتواند بلافاصله به امور روزمره خود برسد.

 

رابربند
یکی از روش‌های رایج درمان بواسیر داخلی، بستن آن با نوار لاستیکی است که در آن یک نوار الاستیک کوچک در اطراف پایه هموروئید قرار می‌گیرد. باند باعث کوچک شدن هموروئید و زخم شدن بافت اطراف در حین بهبود می‌شود و هموروئید را در جای خود نگه می‌دارد. برای از بین بردن کامل هموروئید، دو تا چهار روش با فاصله شش تا هشت هفته از هم انجام می شود.

 

هموروئیدکتومی
اگر مبتلا به بواسیر بیرون زده بزرگ، هموروئید خارجی علامت دار مداوم یا بواسیر داخلی که علیرغم بستن نوار لاستیکی عود می‌کند، هستید ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید. در هموروئیدکتومی سنتی، یک برش باریک در اطراف بافت هموروئید خارجی و داخلی ایجاد می‌شود و رگ‌های خونی متخلف برداشته می‌شوند. این روش ۹۵٪ موارد را درمان می‌کند. اما گاهی با عوارضی مثل بی اختیاری همراه است. این روش نیاز به بیهوشی عمومی دارد، اما بیماران می‌توانند در همان روز به خانه بروند. بیماران معمولاً بعد از ۷ تا ۱۰ روز می‌توانند به سر کار بازگردند.