درمان بلاگ

اطلاعات بیشتری درباره بیماری ها و روش های درمان آنها دریافت کنید

درمان بلاگ

اطلاعات بیشتری درباره بیماری ها و روش های درمان آنها دریافت کنید

  • ۰
  • ۰

زگیل تناسلی مردان و زنان

زگیل تناسلی نتیجه یک عفونت ویروسی با نام HPV است که از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود. زگیل‌ها توده‌های گوشتی کوچک، برجستگی‌ها یا تغییرات پوستی هستند که در اطراف ناحیه تناسلی، مقعد و گلو ظاهر می‌شوند.

بیشتر زگیل‌های تناسلی قابل مشاهده توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) نوع ۶ و ۱۱ ایجاد می‌شوند. ویروس اچ پی وی بیش از ۱۰۰ تایپ گوناگون دارد که فقط برخی از آنها به زگیل منجر می‌شوند. همچنین برخی از آنها به ندرت باعث ایجاد مشکلات جدی برای سلامتی می‌شوند. تخمین زده می‌شود که بیش از ۵۰ درصد از افراد فعال جنسی ۱۵ تا ۴۹ ساله به ویروس زگیل تناسلی آلوده شده اند.

طبق گفته کلینیک پایتخت از آنجایی که این بیماری به شدت سرایتی است، معمولا با اولین تماس جنسی سریعاً به بدن فرد منتقل می‌گردد و به دنبال آن زائده‌هایی در اطراف ناحیه تناسلی و مقعد به وجود می‌آید. آمار ابتلا به زگیل تناسلی مردان و زنان روز به روز در حال افزایش است و مبتلایان به دنبال راه‌های درمان سریع این عارضه هستند.

زگیل‌های تناسلی به صورت جداگانه یا خوشه ای تشکیل می‌شوند و معمولاً به رنگ پوست یا کمی تیره‌تر هستند. زائده‌های زگیل معمولا کوچکتر از ۵ میلیمتر هستند، اگرچه گاهی اوقات به توده‌های بزرگ تبدیل می‌شوند. برخی از زگیل‌های تناسلی آنقدر کوچک هستند که نمی توانید آنها را ببینید.

علائم ظاهری زگیل تناسلی

برخی از افراد مبتلا به عفونت HPV دچار زگیل قابل مشاهده نمی‌شوند، این بدان معنی است که شما ممکن است ندانید که آیا خودتان یا شریک زندگیتان این ویروس را دارید یا خیر؟

علائم ظاهری زگیل تناسلی می‌تواند از ۶ ماه تا یک سال پس از تماس با ویروس رخ دهد. ممکن است متوجه رشدهای کوچک و گوشتی همرنگ یا کمی تیره تر از پوست، برجستگی‌ها یا تغییرات پوستی شوید که می‌توانند در هر جایی از ناحیه تناسلی، مقعد یا گلو ظاهر شوند. به خاطر داشته باشید زائده‌هایی که داخل واژن و مقعد ایجاد می‌شوند، برای شما قابل تشخیص نیستند و بعد از بررسی توسط پزشک می‌توان به وجود آنها پی برد.

زگیل تناسلی معمولاً بدون درد است، اما ممکن است گاهی خارش داشته باشد و باعث التهاب یا خونریزی از مقعد یا مجرای ادرار (لوله ای که ادرار عبور می‌کند) شود.

زگیل چگونه منتقل می‌شود؟

ممکن است شما از طریق تماس پوست با پوست، از جمله رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی با فردی که این ویروس را دارد، به HPV تناسلی مبتلا شوید.

ویروس زگیل تناسلی می تواند حتی زمانی که هیچ زگیل قابل مشاهده ای وجود نداشته باشد منتقل شود. بسیاری از افراد مبتلا به این ویروس علائمی ندارند، اما همچنان می‌توانند آن را منتقل کنند.

اگر زگیل تناسلی دارید، شرکای جنسی فعلی شما باید آزمایش شوند، زیرا ممکن است زگیل داشته باشند و از آن بی اطلاع باشند. پس از ابتلا به عفونت، ممکن است چندین هفته تا چندین ماه طول بکشد تا علائم ظاهر شوند.

ویروس از کاندوم عبور نمی‌کند، اما از آنجایی که کاندوم تمام ناحیه تناسلی را نمی‌پوشاند، ممکن نواحی که با کاندوم پوشانده نشده است را آلوده کند. زگیل‌ها می‌توانند از ناحیه تناسلی به ناحیه اطراف مقعد بدون داشتن رابطه مقعدی پخش شوند.

به ندرت اتفاق می‌افتد که انتقال زگیل تناسلی از طریق حمام یا حوله مشترک، استخر یا صندلی توالت اتفاق بیفتد. همچنین غیر ممکن است که این ویروس با استفاده از فنجان، بشقاب یا کارد و چنگال مشترک انتقال یابد.

مطمئن ترین راه برای جلوگیری از عفونت اچ پی وی یا زگیل تناسلی، تزریق واکسن‌های HPV قبل از شروع فعالیت‌های جنسی است.

پیشگیری از زگیل تناسلی

زگیل تناسلی چقدر طول می کشد؟

در حدود ۸۰ درصد موارد، HPV به طور خود به خود در عرض ۱۸ تا ۲۴ ماه از بین می‌رود. همچنین درمان می‌تواند علائم قابل مشاهده را در عرض چند هفته یا چند ماه کاهش دهد. با این حال، برداشتن زگیل از روی پوست لزوماً خطر انتقال را کاهش نمی‌دهد.

همچنین حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد از افراد مبتلا به HPV این عفونت را تا آخر عمر خواهند داشت. در طول این مدت، آنها ممکن است علائم قابل مشاهده‌ای را تجربه نکنند.

درمان زگیل تناسلی

درمان زگیل تناسلی به نوع زگیل و محل قرارگیری آن‌ها بستگی دارد. اگر زگیل قابل مشاهده نباشد نیازی به درمان ندارید. دو نوع درمان اصلی برای زائده‌های زگیل تناسلی وجود دارد:

  • استفاده از کرم، لوسیون یا مواد شیمیایی روی زگیل (درمان موضعی)
  • از بین بردن بافت زگیل ها با انجماد، لیزر و جراحی

 

yun.ir/r9tvj3

  • darman blog
  • ۰
  • ۰

کیست مویی,لیزر کیست مویی,درمان کیست مویی

مراجعه به پزشک برای تشخیص کیست مویی

 

سینوس پیلونیدال یا کیست مویی یک اختلال شایع در میان بزرگسالان جوان است و بیشتر در افراد 15 تا 30 ساله مشاهده می‌شود. معمولا بعد از بلوغ، زمانی که هورمون‌های جنسی رشد موهای سالم بدن را تغییر می‌دهند، اتفاق می‌افتد. شروع بیماری پیلونیدال در افراد بالای 40 سال نادر است.

 

در گذشته تصور میشد که بیماری سینوس پیلونیدال منشا مادرزادی داشته باشد تا یک اختلال اکتسابی. اما بیماری پیلونیدال در حال حاضر به طور گسترده به عنوان یک اختلال اکتسابی در نظر گرفته می‌شود.

 

سینوس پیلونیدال در حقیقت یک سوراخ یا تونل کوچک در پوست در بالای باسن و شکاف بالای مقعد است. همیشه علائم ایجاد نمی‌کند و فقط زمانی که عفونت کند، علائم آن نمایان می‌شود.

 

چه عواملی باعث کیست مویی می‌شوند؟

بیماری سینوس پیلونیدال بیشتر در افرادی که موهای تیره و درشت در بدن دارند، ایجاد می‌شود. همچنین افرادی که برای مدت طولانی می‌نشینند، مانند رانندگان کامیون یا کارمندان اداری بیشتر به این عارضه مبتلا می‌شوند. سایر عواملی که منجر به کیست مویی می‌شوند شامل موارد زیر است:

 

• افزایش تعریق

• اصطکاک باسن

• چاقی

• بهداشت ضعیف

• ضربه های موضعی

 

علائم بالینی کیست مویی

علائم ظاهری اولیه بیماری سینوس پیلونیدال عفونی ممکن است به صورت یک آبسه حاد نقطه ای یا یک سینوس مزمن همراه با ترشحات متناوب باشد. هنگامی که کیست مویی عفونی شود، آبسه پیلونیدال می‌تواند ایجاد شود. این به صورت یک ناحیه متورم ظاهر می‌شود و در معاینه، توده‌ای متورم و حساس و مشکوک به عفونت وجود خواهد داشت.

 

در مورد آبسه کیست مویی، شکایت اصلی بخاطر درد است و تب نادر است. گاهی اوقات، حفره چرکی خود به خود تخلیه می‌شود و بنابراین می‌تواند "مزمن" شود. درد کاهش می‌یابد و بیمار از ترشحات چرکی متناوب یا خونریزی گاه به گاه از یک یا چند روزنه پوستی شکایت می‌کند.

 

معاینه فیزیکی کیست یا سینوس پیلونیدال را نشان می‌دهد که در زیر پوست و در بالای شکاف باسن، در سطح دنبالچه یا استخوان خاجی در خط وسط قرار دارد، اما اغلب نامتقارن است. 

 

تفاوت اصلی کیست مویی در مقایسه با فیستول پری آنال این است که سینوس پیلونیدال با کانال مقعد ارتباط برقرار نمی‌کند. در صورت عدم قطعیت در معاینه اولیه، سیگموئیدوسکوپی یا تصویربرداری MRI را می‌توان برای ارزیابی هر گونه ایجاد مسیر عفونی به مقعد یا سایر بافت‌ها را تشخیص داد.

 

سینوس پیلونیدال چگونه تشخیص داده می‌شود؟

پزشک ابتدا یک معاینه فیزیکی دقیق انجام می‌دهد. سپس از شما می‌خواهد سوابق بیماری خود را ارائه دهید. از جمله هرگونه اطلاعات در مورد تخلیه یا تغییر ظاهر سینوس پیلونیدال. سپس پزشک یک معاینه بصری برای بررسی حساسیت، قرمزی، تورم و التهاب در اطراف ناحیه آسیب دیده انجام می‌دهد.

 

عمل جراحی کیست مویی, کیست مویی چیست, درمان کیست مویی با لیزر

درمان کیست مویی بدون جراحی

 

ممکن است برای تایید تشخیص به سی تی اسکن نیاز باشد، اما این بسیار نادر است. در نهایت، ممکن است پزشک نیاز به انجام آزمایش‌های بیشتر برای رد سایر شرایط مانند کیست درموئید (تومور سلول زایا) داشته باشد که می‌تواند ظاهر کیست پیلونیدال را تقلید کند.

درمان بدون جراحی و لیزر کیست مویی

درمان کیست مویی بدون جراحی و با لیزر، به عنوان جدیدترین متد درمان این عارضه به شمار می‌رود که با استقبال زیادی مواجه شده و تاکنون نتایج موفقیت آمیزی داشته است. در روش لیزر کیست مویی که توسط دکتر یا پزشک متخصص انجام می‌شود، به وسیله اشعه لیزر برشی روی سینوس ایجاد می‌شود تا عفونت و زائده هایی که داخل آن تجمع پیدا کرده بطور کامل تخلیه شود.

 

درمان کردن کیست مویی،ایجاد کیست مویی، درمان و پیشگیری کیست مویی

لیزر کیست مویی

 

با اینکه عمل لیزر کیست مویی از لحاظ برداشتن زائده تفاوت چندانی با عمل جراحی ندارد، اما به دلیل سوزاندن رگ‌های خونی در این روش، میزان خونریزی به حداقل می‌رسد. همچنین به دلیل دقت و ظرافت بالای عمل کیست مویی با لیزر، میزان صدمه به رگ‌ها و بافت اطراف بیماری به حداقل می‌رسد و به همین دلیل بیمار دچار درد نخواهد شد. این جراحی به صورت سرپایی و در کلینیک یا مطب انجام می‌شود و تبحر پزشک و نوع دستگاه لیزر تاثیر زیادی در نتیجه این درمان خواهد داشت.

 

https://www.beytoote.com/news/medical-news/pilonidal-sinus.html

  • darman blog
  • ۰
  • ۰

 

دراین مطلب به معرفی و بررسی بیماری کیست مویی و همچنین علت ها و علائم بیماری کیست مویی و همچنین روشهای درمان و هزینه های آن خواهیم پرداخت ، با ما همراه شوید .

کیست مویی یکی از بیماری های عفونی است که در اثر رشد مو در خلاف جهت طبیعی ایجاد می شود. این بیماری می تواند در هر ناحیه از بدن به خصوص نواحی پرمو مثل زیر بغل و و ناحیه کمر ایجاد شود. شایع ترین نوع این بیماری،کیست مویی مقعدی است که کمی بالاتر از باسن و مابین دو کفل ایجاد می شود. خوشبختانه اگر این بیماری به موقع درمان شود، خطرناک نبوده و با انجام جراحی قابل درمان بوده و امکان بهبود ۱۰۰% وجود دارد. در ادامه به بررسی این بیماری و هر آنچه که باید در این مورد بدانید از علت ها و علائم تا روش های درمان و هزینه و عوارض می‌پردازیم:

روش‌های درمان کیست مویی

این بیماری تنها با روش های جراحی درمان میشود. در واقع هیچ دارو یا روش خانگی و سنتی برای درمان کیست وجود ندارد. اگرچه ممکن است هنگام مراجعه به پزشک مصرف دارو توصیه شود، هدف از مصرف داروی آنتی بیوتیک کاهش عفونت و التهاب زخم قبل از اقدام به جراحی است. زیرا تجربه نشان داده اگر کیست هنگام جراحی عفونی نباشد نتایج اثر بخش تر است. برای جراحی کیست مویی چند روش مختلف وجود دارد؛

جراحی کیست مویی با لیزر

لیزر کیست مویی بهترین روش نوین درمان این بیماری است. لیزر بیش از یک دهه است که جایگزین سایر روش های جراحی شده است. برای انجام لیزر نیازی به دریافت داروی بیهوشی نیست، زیرا تمام مراحل جراحی با دریافت بیهوشی انجام میشود.

بعد از انجام جراحی نیز در طی چند روز زخم به طور کامل ترمیم خواهد شد.

برای انجام لیزر نیاز به بستری در بیمارستان نیست، جراحی سرپایی با استفاده از نور و قدرت لیزر و بدون استفاده از تیغ جراحی، حفره کیست مویی را به طور کامل تخلیه می‌کند. این جراحی از آسیب سایر نواحی اطراف کیست جلوگیری و به افزایش سرعت ترمیم زخم کمک ویژه‌ای می‌کند. به گونه‌ای که، سرعت ترمیم زخمی که لیزر شده حدود سه برابر بیشتر از زخمی است که با جراحی سنتی عمل شده است.

جراحی سنتی کیست مویی

جراحی سنتی روش قدیمی تر درمان این بیماری است که امروزه به ندرت انجام می شود. عمل جراحی کیست مویی در بیمارستان و تحت بیهوشی کامل انجام می شود. برای انجام این جراحی حفره کیست با استفاده از تیغ جراحی بریده شده و تخلیه می شود. در این روش با توجه به اینکه امکان دقت پزشک کاهش می یابد، احتمال آسیب به سایر نواحی کیست و بافت های اطراف هم وجود دارد. بعد از جراحی حفره کیست بسته به اندازه رشد آن تقریبا به اندازه یک پرتقال تخلیه می شود. سپس بسته به محل قرارگیری کیست و میزان عفونت حفره خالی شده کیست بخیه زده شده و یا به همان شکل رها می شود، تا از داخل به سمت خارج ترمیم شود.

جراحی کیست مویی با لیزرجراحی کیست مویی با لیزر

اگر زخم بخیه زده شود،احتمال عود مجدد در آن افزایش می یابد. ولی اگر بدون بخیه رها شود احتمال عود مجدد کمتر است، ولی خطر عفونت وجود دارد. بنابراین باید مرتبا پانسمان کیست مویی توسط یک پرستار ماهر تعویض شود.

ترمیم حفره کیست مویی برخلاف لیزر ممکن است بین ۲ تا ۷ ماه زمان نیاز داشته باشد و این یعنی در این مدت فرد، در انجام کارهای روزمره و مشاغل خود به مشکل خواهد خورد. به همین جهت است که پزشکان به بیمار توصیه می کنند، از روش لیزر برای جراحی استفاده کند.

تعیین هزینه لیزر کیست مویی به موارد گوناگونی از جمله روش درمان، میزان پیشرفت عفونت، دستمزد پزشک، شهر و کلینیک و بیمارستانی که به آن مراجعه می‌کنید بستگی دارد. به همین دلیل اعلام هزینه لیزر تا قبل از معاینه توسط پزشک و بررسی وضعیت بیماری شما ممکن نیست.

هزینه عمل جراحی کیست مویی

هزینه درمان و جراحی کیست مویی بسته به روش انجام یعنی لیزر یا جراحی سنتی و نیز میزان پیشرفت بیماری و اندازه کیست دارد. هزینه درمان همچنین بسته به مطب یا کلینیکی که برای درمان انتخاب می‌کنید نیز متفاوت است.

به طور کلی هزینه درمان با لیزر نسبت به جراحی در بیمارستان خصوصی به صرفه تر است. البته ما علاوه بر جراحی، هزینه‌های بستری در بیمارستان، پانسمان و داروهای مورد نیاز، ویزیت‌های پزشک و آزمایشات و همچنین دوران نقاهت بعد از عمل را هم در نظر گرفته ایم. پیشنهاد می‌کنم جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد هزینه درمان کیست مویی با لیزر و تعرفه مصوب جراحی در سال ۱۴۰۱ به darman.clinic به مراجعه کنید.

علت کیست مویی

علت دقیق کیست مویی مشخص نشده اما تجربه نشان داده عوامل مختلفی هستند که احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند. به طور مثال کیست مویی معمولاً در بین اعضای یک خانواده مشاهده می شود، یعنی احتمال انتقال آن از طریق وراثت وجود دارد. البته مواردی که باعث سایش پوست و برگشت مو به داخل پوست و رویش آن در خلاف جهت طبیعی شود، از عوامل این بیماری به شمار می رود.

از سایر عواملی که می‌تواند احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش دهند، می توانیم به این موارد اشاره کنیم.

  • پرمویی یا داشتن موهای ضخیم
  • جنسیت مردانه
  • طولانی مدت نشستن و عدم تحرک کافی
  • عدم اصلاح موهای زائد ناحیه کمر
  • استفاده مداوم از لباس های تنگ و چسبان

https://www.niksalehi.com/pezeshki/%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%AC%D8%B1%D8%A7%D8%AD%DB%8C-%DA%A9%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D9%85%D9%88%DB%8C%DB%8C.html

  • darman blog
  • ۰
  • ۰

هموروئید وریدهای متورم و آسیب دیده رکتوم یا مقعد هستند که در دو نوع داخلی، خارجی، خونی و ترومبوزه ایجاد می‌شوند. نوع هموروئید شما بستگی به محل بروز آن دارد. بواسیر یا هموروئید به عنوان رایج ترین بیماری مقعدی شناخته می‌شود که در بین بزرگسالان، خصوصا افرادی که مشکلات اجابت مزاج دارند بسیار شایع است.

هموروئید داخلی وریدهای داخل راست روده و رکتوم شما را درگیر می‌کند و معمولا بدون درد است و در مراحل ابتدایی علائم ظاهری ندارد. شاخص ترین نشانه بواسیر داخلی، خونریزی هنگام دفع است.

اگر به موقع برای درمان بواسیر داخلی اقدام نشود، ممکن است پرولاپس شود و از مقعد بیرون بزند. بواسیر پرولاپس شده در درجات مختلف ایجاد می‌شود و برای درمان نیاز به جراحی و لیزر دارد.

هموروئید خارجی وریدهای بیرون و اطراف مقعد را درگیر می‌کند. علائم بواسیر خارجی معمولا آزاردهنده است و شامل احساس خارش، درد هنگام اجابت مزاج و نشستن، خونریزی و احساس دفع ناکامل مدفوع است. البته هر فردی ممکن است یک یا چند مورد از این علائم را داشته باشد.

 

زمانیکه بواسیر خارجی متورم شود و یک لخته خون داخل آن جمع شود، به آن ترومبوزه میگویند. این نوع بواسیر بسیار دردناک است و باید هرچه زودتر توسط پزشک تخلیه شود.

وقتی شدت آسیب دیدگی عروق در هموروئید داخلی و خارجی زیاد باشد، به احتمال زیاد خونریزی اتفاق می‌افتد که بسیار هم شایع است. در این حالت شما به هموروئید خونی دچار شده اید.

 

برای مشاهده مطلب کامل هموروئید یا بواسیر چیست می‌توانید به صفحه مربوطه مراجعه کنید.

علائم شایع هموروئید

اگر هموروئید دارید، ممکن است یک توده حساس در لبه مقعد خود احساس کنید. همچنین ممکن است پس از پاک کردن با دستمال توالت یا پس از اجابت مزاج در توالت خون مشاهده کنید. ممکن است در آن ناحیه احساس خارش یا درد کنید. به احتمال زیاد درد پس از اجابت مزاج یا فعالیت شدید، مانند بلند کردن چیزی سنگین، رخ می‌دهد. احساس دفع ناکامل مدفوع هم یکی دیگر از علائمی است که افراد مبتلا به هموروئید تجربه می‌کنند.

علائم بواسیر با توجه به میزان پیشرفت بیماری و نوع آن می تواند در هر فردی به شکل متفاوتی بروز پیدا کند. ممکن است هر فرد با توجه به میزان پیشرفت بیماری و همچنین نوع هموروئیدی که به آن مبتلا شده، علائم متفاوتی را تجربه کند.

بسیاری از افراد مدت هاست که به این بیماری دچار شده اند اما از آن بی اطلاعند و زمانی متوجه بواسیر می‌شوند که علائم آن نمایان شوند.

علل و عوامل خطر بواسیر

تصور می‌شود شرایط و عادت‌های متعددی باعث ایجاد هموروئید می‌شوند که برخی از آنها را در ادامه عنوان می‌کنیم:

 

  • یبوست مزمن یا اسهال
  • زور زدن بیش از حد در هنگام اجابت مزاج
  • نشستن طولا
  • نی مدت روی توالت
  • کم تحرکی

 

همه مواد بالا می‌توانند بر جریان خون در ناحیه مقعد تأثیر بگذارند و باعث شوند خون با سرعت مورد انتظار خود در داخل رگ‌ها حرکت نکند و منجر به هموروئید شود. عواملی که خطر ابتلا به هموروئید را افزایش می‌دهند:

 

  • کمبود فیبر در رژیم غذایی
  • اضافه وزن یا چاقی می تواند بر بافت هموروئیدی فشار وارد کند.
  • افزایش سن؛ در افراد سالخورده بافت همبند در راست روده و مقعد ضعیف‌تر می‌شود و به طور بالقوه منجر به هموروئیدهای برآمده می‌شود.
  • بارداری؛ همانطور که جنین رشد می‌کند و به شکم فشار می‌آورد، سیاهرگ های راست روده و مقعد بزرگ می‌شوند. این مشکل معمولاً پس از تولد برطرف می‌شود.

بواسیر چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک از شما می‌خواهد که علائم خود را شرح دهید و سوابق پزشکی شما را بررسی می‌کند. آنها همچنین ممکن است به دنبال تحریک پوست، توده یا تورم، هموروئید خارجی، افتادگی هموروئید داخلی، تگ‌های پوستی و شکاف‌های مقعدی و پارگی‌های کوچک در مقعد باشند.

دکتر هموروئید همچنین ممکن است وجود خون در مدفوع را بررسی کند. همچنین برای تشخیص هموروئید داخلی معمولا یک معاینه رکتوم انجام می‌شود. این کار در مطب پزشک با یک انگشت دستکش دار و روغن کاری شده (معاینه رکتوم تحتانی به نام معاینه رکتوم دیجیتال) و آنوسکوپ (لوله ای روشن که چند اینچ در مقعد قرار داده می‌شود تا به پزشک کمک کند تا هر گونه مشکلی را در داخل مقعد ببیند) انجام می‌شود.

در صورت نیاز به بررسی‌های بیشتر پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش‌های اضافی را برای رد سایر علل خونریزی توصیه کند، به خصوص اگر سن شما بالای 40 سال باشد.

راه‌های درمان هموروئید

در برخی موارد علائم هموروئید حتی بدون درمان پس از چند روز از بین می‌رود. در غیر این صورت، درمان بر تسکین درد متمرکز است. قبل از استفاده از داروی هموروئید حتما با پزشک صحبت کنید. در اینجا مواردی وجود دارد که می‌توانید برای کمک به کاهش علائم هموروئید انجام دهید:

 

  • حمام های گرم بگیرید.
  • بعد از هر بار اجابت مزاج مقعد خود را تمیز کنید. این کار را با دستمال زدن به آرامی با دستمال توالت مرطوب یا پدهای مرطوب شده مانند دستمال مرطوب نوزاد انجام دهید.
  • برای از بین بردن تورم از کمپرس یخ استفاده کنید.
  • از استامینوفن، ایبوپروفن یا آسپرین برای کمک به تسکین درد استفاده کنید.
  • کرم حاوی لیدوکائین را روی آن ناحیه بمالید.
  • برای خارش یا درد می‌توانید از کرم‌های حاوی هیدروکورتیزون استفاده کنید.
  • darman blog
  • ۰
  • ۰

بواسیر چیست؟ علائم بیماری هموروئید، علت، انواع و عوارض

گفتنی است بیش از نیمی از مردم دنیا در طول زندگی خود حداقل یک بار این بیماری را تجربه می‌نمایند، این در حالی است که طبق آمار موجود میزان شیوع آن در دو جنس (زن و مرد) مساوی ذکر شده است و در بیشتر موارد سن ابتلا به این بیماری بالای ۴۵ سال گزارش شده است.

هموروئید چیست؟

بواسیر-چیست

جالب است بدانیم که بواسیر یا هموروئید بالشتک های عروقی طبیعی موجود در کانال مقعد می‌باشد که نقش بسزایی را در عمل دفع ایفا می‌کنند. به عبارت ساده تر این بیماری یک نوع واریس وریدی محسوب می‌شود که در ناحیه رکتوم (راست روده) ایجاد می‌شود.

بدیهی است زمانی که رگ های این ناحیه متورم یا ملتهب شود، از حالت طبیعی خود خارج خواهد شد و در قالب یک بیماری بروز می‌کند. البته بر اساس اظهار نظر بسیاری از پزشکان ایجاد فشار در بروز این بیماری نقش بسزایی را ایفا می کند، بدین معنا که در هنگام عمل دفع سیاهرگ های ناحیه مقعد پرخون شده و در نهایت متورم می شود که در صورت تکرار فشار و یا یبوست سطح ناحیه مقعد زخم شده و باعث خونریزی می‌شود. همچنین این احتمال وجود دارد که فرد سالیان متمادی مبتلا به بیماری بواسیر یا هموروئید باشد اما تنها با ایجاد خونریزی پی به بیماری خود ببرد.

علت بواسیر چیست؟

متاسفانه تا به امروز هنوز علت اصلی ایجاد این بیماری شناخته نشده است، اما به طور کلی می‌توان عوامل متعددی را در بروز بیماری مورد بحث دخیل دانست که در ذیل به آن اشاره می‌کنیم:

  • ابتلا به یبوست مزمن
  • ابتلا به اسهال طولانی مدت
  • رژیم غذایی کم فیبر
  • استفاده ناکافی از مایعات
  • اضافه وزن
  • نشستن و یا ایستادن به مدت طولانی
  • انجام ورزش های سنگین
  • بلند کردن اجسام سنگین
  • وراثت
  • بارداری
  • سرفه های مزمن
  • مصرف مشروبات الکی
  • نزدیکی مقعدی
  • انجام جراحی‌ راست‌ روده‌ یا پارگی‌ مجرای‌ تناسلی‌ به‌ هنگام‌ زایمان‌ و دوختن‌ آن‌
  • ایجاد فشار به هنگام عمل دفع
  • استفاده از لباس های تنگ
  • مصرف بعضی از داروها
  • کهولت سن
  • نشستن طولانی مدت در توالت

علائم بواسیر یا هموروئید

علائم بواسیر یا هموروئید

شایان ذکر است نشانه‌های بواسیر زیاد است و توصیه می‌شود فرد تنها در صورت بروز یکی از نشانه های مذکور به پزشک متخصص مراجعه نماید، چرا که عدم توجه به علائم بواسیر و درمان نکردن آن می‌تواند منجر به پیشرفت و حاد شدن شرایط بیمار و شود.

  • ایجاد خونریزی: به طور کلی شایع ترین نشانه بیماری بواسیر یا هموروئید بروز خونریزی روشن است که در مراحل ابتدایی و یا خفیف به صورت قطره قطره اما با پیشرفت این بیماری شدت خونریزی نیز بیشتر خواهد شد به نوعی که در برخی از موارد این احتمال وجود دارد که فرد مبتلا دچار کم خونی شود.
  • ایجاد زائده گوشتی: بیرون زدگی و یا پرولایس نیز یکی دیگر از نشانه های این بیماری محسوب می شود که البته بیشتر به علت پیشرفت بیماری ظاهر می شود.
  • احساس درد: این نشانه تنها در صورت پیشرفت زیادی بیماری بروز خواهد کرد.
  • احساس خارش: این نشانه به ندرت ایجاد می شود.
  • ایجاد ترشح مخاطی (بلغمی) پس از اجابت مزاج
  • دفع ناقص مدفوع: فرد حتی پس از انجام عمل دفع احساس می کند تخیله کامل انجام نشده است.

انواع هموروئید

Types of hemorrhoids

آنچه مسلم است نشانه های بواسیر یا هموروئید به طور معمول با توجه به موقعیت قرار گیری این بیماری متفاوت می باشد، از این رو می توان این بیماری را به سه دسته تقسیم بندی کرد:

  1. بواسیر داخلی
  2. بواسیر خارجی
  3. بواسیر ترومبوزه

بواسیر یا هموروئید داخلی

همان گونه که می دانیم هموروئید بخشی از ساختمان طبیعی راست روده وابتدای کانال مقعد و در بالای خط دندانه ای و یا اپی تلیوم ستونی (ازحدود ۶-۳ سانتیمتری داخل مقعد) است که به صورت بالشتک های عروقی کوچک یا همان توده های زیر مخاطی ضخیمی می‌باشد که به علت ایجاد فشار موقع اجابت مزاج، این احتمال وجود دارد که جابه جا شوند.

وظیفه اصلی این بالشتک ها کمک در کنترل باد و مایع مدفوعی وهمچنین جهت تسهیل دفع ومراقبت ازمجرای مقعد در هنگام خروج مدفوع می باشد.

دراین حالت بالشتک بواسیری از درون روده متورم می شود، اما فرد مبتلا قادر به دیدن و یا لمس کردن این بالشتک ها نیست.

همچنین بر اساس نظر سنجی به عمل آمده از بیماران، بیشتر افراد در این نوع از هموروئید احساس درد و یا ناراحتی ندارند، اما به علت ایجاد فشار در هنگام اجابت مزاج خراشیدگی روی توده هموروئیدی به وجود می‌آید که این امر منجر به خونریزی می شود و تکرار آن در مرور زمان باعث خروج بالشتک ها به سمت خارج از مقعد می شود.

به گونه ای که فرد مبتلا به بواسیر یا هموروئید خارجی خواهد شد و بایستی خیلی سریع نسبت به درمان بواسیر داخلی اقدام نماید. این بیماری را به چهار درجه تقسیم بندی نمودند که در ادامه به شرح تفضیلی آن خواهیم پرداخت.

بواسیر یا هموروئید خارجی

این هموروئید زیر خط دندانه ای و در قسمت فوقانی تر با انودرم قرار دارد و در اکثر موارد بسیار دردناک است. هموروئید خارجی در زیر پوست کناره مقعد ایجاد می شود و این بالشتک های بواسیری نسبت به ایجاد درد وخونریزی ح ساس تر می باشند و همچنین در بیشتر موارد فرد احساس خارش شدیدی در ناحیه مقعد دارد، به نحوی که توده با اولین خارش دچار خونریزی می شود.

جالب است بدانیم در بعضی از موارد این احتمال وجود دارد که بواسیر یا هموروئید مانند کیسه‌ای پراز خون مشاهده شود که البته این بالشتک های پر خون بسیار دردناک ومتورم می شوند و از سوی دیگر نیز مستعد پاره شدن و یا خونریزی هستند و باید خیلی سریع نسبت به درمان بواسیر خارجی اقدام کرد.

افزایش فشار داخل شکم و لگن که به عللی همچون زور زدن طولانی ، وجود مدفوع سفت و حاملگی یا آسیت می تواند ایجاد شود، موجب پرشدن و اتساع تدریجی این شبکه های وریدی شده و نهایتاً بجای نسوج طبیعی هموروئیدال، پکه های واریسی دیده میشوند. این پکه های هموروئیدی هنگام عبور مدفوع سفت, می توانند آسیب دیده و خونریزی کنند و یا همراه با مخاط روی آن, هنگام اجابت مزاج از آنوس خارج شوند.

بواسیر یا هموروئید ترومبوزه

به طور کلی این نوع از بواسیر بسیار دردناک است و می تواند ظرف حداکثر چند ساعت به وجود آید به گونه ای که بیمار طی ۴۸ یا ۷۲ ساعت احساس درد شدید و ناراحت کننده ای را تجربه می کند اما به مرور زمان از شدت درد کاهش می یابد که در این صورت توصیه می شود فرد به صورت اورژانسی به پزشک مراجعه نماید.

هموروئید های ترومبوزه به صورت برآمدگی کبود رنگ در لبه های کناری مقعد ظاهر می شوند و اندازه آن مانند یک لوبیا است. علل اصلی بروز این نوع از بواسیر ایجاد فشار بیش از حد در هنگام دفع مدفوع ، نشستن و ایستادن طولانی مدت و یا انجام ورزش های سنگین و بلند کردن اجسام سنگین می باشد(مانند راننده ها و ورزشکاران)

تشخیص بواسیر

تشخیص بواسیر

بدیهی است هموروئید را می توان به طور تیپیک با معاینه فیزیکی تشخیص داده می شود که در ادامه به اختصار نحوه انجام معاینه بیان می شود:

  1. در وضعیت سجده (knee-chest)
  2. لترال( sim’s)
  3. لیتومی : حالت طاق باز با ران های خم شده به شکم و زانوی خم شده

باید در نظر داشت که می توان هموروئیدهای خارجی را از بیرون مشاهده نمود ، اما هموروئید داخلی تا بیرون نزند هرگز قابل رویت نخواهد بود. از سوی دیگر این احتمال وجود دارد که در معاینه تویط دست، انگشت آغشته به خون شود.

این در حالی است که بهترین روش برای تشخیص هموروئید داخلی رکتوسکوپی می باشد که از این طریق ۸ تا ۱۰ سانتی متر از انتهای دستگاه گوارش قابل دید است، همچنین سیگموئیدسکپی یا کولونوسکوپی, جهت رد تشخیص های افتراقی دیگر ضروری می باشد با مشاهده مقعد و بافت اطراف می توان هموروئید خارجی و هموروئید داخلی پرولایه را تشخیص داد.

 

بواسیر چیست؟

  • darman blog
  • ۰
  • ۰

هنگامی که ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) وارد بریدگی در پوست می‌شود، باعث عفونت پوستی می‌شود که زگیل ایجاد می‌کند. زگیل ها گاهی مسری هستند. ویروس می‌تواند از فردی به فرد دیگر یا در قسمت‌های مختلف بدن منتقل شود:

  • تماس مستقیم با زگیل
  • دست زدن به چیزهای آلوده به ویروس مانند حوله، دستگیره در و کف دوش
  • رابطه جنسی (زگیل تناسلی)
  • جویدن ناخن و برداشتن کوتیکول
  • اصلاح

علائم زگیل دست و پا

زگیل‌های دست با توجه به نوع آنها می‌توانند در کف دست، لا به لای انگشتان و دور ناخن‌ها ایجاد شوند. اما زگیل های پا معمولا در کف پا، پاشنه و زیر انگشتان مشاهده می شوند و چون این ناحیه دائما در تماس با زمین و تحت فشار وزن بدن است، زائده های کف پا تحریک پذیرتر هستند. همچنین این فشار گاهی باعث می شوند که زگیل پا زیر یک لایه پوست ضخیم و سفت (پینه) رشد کند.

 

زگیل دست

زگیل پا

 

 

آشنایی با شکل ظاهری و علائم زگیل دست و پا می تواند دید واضح تری درمورد این عارضه به بیمار بدهد. این عارضه معمولا دارای چنین علائمی است:

  • در اندازه‌های کوچک تر از چند میلیمتر ظاهر می‌شوند
  • این زائده‌ها به شکل تخت یا خوشه ای هستند
  • به رنگ پوست یا کمی تیره تر هستند
  • معمولا بدون درد و علائم آزاردهنده هستند
  • به مرور زمان ممکن است بزرگتر شوند یا تعداد آنها زیاد شود
  • اگر تحریک شوند ممکن است دچار سوزش و خارش شوند
  • در موارد نادر خارش زائده و اطراف آن

در اینجا می‌توانید مطلب کامل علائم و علت زگیل دست و پا و همچنین روش‌های درمان این عارضه را مشاهده کنید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورتی که شرایط زیر را تجربه می‌کنید باید به پزشک مراجعه کنید:

  • مطمئن نیستید که زائده پوست شما زگیل است یا خیر.
  • زگیل پوستی شما با درمان خانگی بهبود نمی‌یابد. یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی باید آن را بررسی کند تا تأیید کند که سرطان پوست یا بیماری پوستی دیگری نیست.
  • شما می‌خواهید از درمان خانگی استفاده کنید، اما مطمئن نیستید که کدام درمان برای شما مناسب است.
  • زگیل دارید که خونریزی دارد یا به سرعت در حال رشد است.

زگیل چگونه درمان می‌شود؟

زگیل‌ها اغلب پس از مبارزه سیستم ایمنی بدن با ویروس، خود به خود از بین می‌روند. از آنجایی که زگیل ها می‌توانند گسترش یابند، باعث درد و ناخوشایند شوند، ممکن است پزشک شما یک روش درمان را توصیه کند. گزینه‌های درمانی عبارتند از:

رفع زگیل در خانه: داروهای بدون نسخه رفع زگیل که حاوی اسید سالیسیلیک هستند. این محصولات به صورت مایع، ژل و پماد عرضه می‌شوند. ممکن است لازم باشد دارو را هر روز به مدت چندین ماه استفاده کنید تا زگیل به طور کامل از بین برود.

انجماد یا کرایو زگیل: در طی روشی به نام کرایوتراپی، پزشک از نیتروژن مایع برای منجمد کردن زگیل استفاده می‌کند. پس از انجماد، یک تاول تشکیل می‌شود. در نهایت تاول و زگیل پوست کنده می شوند. ممکن است به چندین درمان نیاز داشته باشید.

ایمونوتراپی: برای زگیل های سرسختی که به درمان های سنتی پاسخ نمی دهند، ایمونوتراپی به سیستم ایمنی شما کمک می کند تا با ویروس مبارزه کند. این فرآیند شامل یک ماده شیمیایی موضعی مانند دیفنسیپرون (DCP) است. DCP یک واکنش آلرژیک خفیف ایجاد می کند که باعث از بین رفتن زگیل می شود.

درمان زگیل با لیزر: پزشک شما از نور لیزر برای گرم کردن و از بین بردن عروق خونی ریز داخل زگیل استفاده می‌کند. این فرآیند جریان خون را قطع می‌کند و زگیل را از بین می‌برد.

 

مشاهده مطلب کامل در این قسمت

  • darman blog
  • ۰
  • ۰

خونریزی مقعدی

 

خونریزی مقعدی معمولاً به خروج خون از مقعد، رکتوم یا کولون اطلاق می شود که همگی قسمت های انتهایی دستگاه گوارش هستند. در برخی موارد، خون قرمز روشن در مدفوع ممکن است نشان دهنده خونریزی از قسمت پایین روده بزرگ یا راست روده باشد. اما خون قرمز تیره تر نشان دهنده خونریزی در روده کوچک یا قسمت فوقانی روده بزرگ است. خون بسیار تیره یا سیاه مایل به قرمز اغلب به معنای خونریزی در معده یا سایر اندام های دستگاه گوارش است.

دلایل زیادی برای وجود خون در مدفوع وجود دارد. بسیاری از شرایط و بیماری‌ها می‌توانند باعث خونریزی مقعدی شوند. برخی از شایع ترین علل عبارتند از:

1. هموروئید

هموروئید یا بواسیر شایع‌ترین بیماری مقعدی است. این عارضه رگ های خونی مقعدی و ملتهب است و حدوداً از هر 20 نفر 1 نفر به آن مبتلا می شود. این بیماری می تواند در خارج یا داخل مقعد ایجاد شود. رگ های خونی آسیب دیده میتوانند در حین اجابت مزاج یا هنگام پاک کردن مقعد خونریزی کنند.

 بواسیر می تواند هر فردی را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد، اما برخی افراد بیشتر از سایرین در معرض خطر این بیماری هستند. چند عامل خطر عبارتند از:

  • بارداری
  • یبوست مزمن
  • اسهال مزمن
  • زور زدن در هنگام اجابت مزاج
  • جابه جایی اجسام سنگین 
  • روی توالت نشستن، برای مدت طولانی
  • چاقی
  • رژیم غذایی کم فیبر یا نامتعادل
  • سن بالای 50 سال 

 

هموروئیدها معمولاً با کرم‌ها و شیاف‌های بدون نسخه (OTC) که حاوی هیدروکورتیزون هستند، درمان نمی‌شوند، اما حمام آب گرم مکرر، خوردن یک رژیم غذایی با فیبر بالا و استفاده از نرم کننده های مدفوع می توانند به کاهش ناراحتی ناشی از بواسیر کمک کند. معمولاً پزشک جراحی سنتی یا لیزر را برای برداشتن هموروئید توصیه می‌کند.

2. فیستول

بیماری فیستول زمانی رخ می دهد که یک دهانه یا تونل باریک غیر طبیعی بین دو اندام مجاور ایجاد شود. فیستول هایی که بین مقعد و راست روده یا مقعد و پوست ظاهر می شوند، می توانند باعث ترشح مایع سفید رنگ و خونریزی شوند.

پزشکان گاهی اوقات مصرف آنتی بیوتیک را برای  فیستول توصیه می کنند، اما در هرصورت انجام جراحی به روش سنتی یا لیزر درمانی الزامی است.

3. شقاق

شقاق مقعدی یا همان فیشر زمانی رخ می‌دهد که بافت‌های پوشاننده مقعد، کولون یا رکتوم پاره می‌شوند و منجر به درد و خونریزی مقعدی خواهد شد. در برخی موارد، دفع مدفوع سفت می تواند باعث پارگی شود. شقاق اغلب باعث ایجاد خون قرمز روشن هنگام دفع مدفوع می شود.

حمام آب گرم، رژیم غذایی پر فیبر و نرم کننده های مدفوع همگی می توانند به کاهش علائم شقاق کمک کنند. در موارد شدید، شقاق ممکن است نیاز به کرم های تجویزی یا جراحی داشته باشد.

4. دیورتیکولیت

دیورتیکولیت زمانی اتفاق می‌افتد که برجستگی های کوچکی به نام دیورتیکول روی دیواره‌های روده بزرگ در اطراف نواحی ضعف تر لایه‌های عضلانی روده ایجاد می‌شود.

این برجستگی ها بسیار رایج هستند. گاهی اوقات دیورتیکول می تواند شروع به خونریزی کند، اما معمولاً خود به خود متوقف می شود. دیورتیکولیت معمولاً علائمی ایجاد نمی کنند یا نیاز به درمان ندارند، مگر اینکه عفونی شوند.

دیورتیکول های عفونی و ملتهب اغلب باعث درد می شوند و می توانند منجر به خونریزی مقعدی شوند. خونریزی ناشی از دیورتیکولیت معمولاً اندک است اما ممکن است در برخی مواقع می تواند منجر به خونریزی شدید شود. به همین دلیل، فرد باید بلافاصله به دنبال مشورت با پزشک باشد. اگر خونریزی بدون درد از رکتوم باشد، فرد می تواند تشخیص دهد که ممکن است خونریزی دیورتیکولار را تجربه کند. پزشکان ممکن است دیورتیکولیت را با آنتی بیوتیک و در موارد شدید جراحی درمان کنند.

5. پروکتیت یا کولیت

پروکتیت در نتیجه ی التهاب بافت های راست روده ایجاد میشوند و اغلب منجر به درد و خونریزی می‌شوند. کولیت زمانی رخ می دهد که بافت های پوشاننده روده بزرگ ملتهب شوند. نوعی کولیت به نام کولیت اولسراتیو، نیز می تواند باعث ایجاد زخم هایی شود، که اغلب خونریزی می کنند. درمان پروکتیت و کولیت بسته به علل آن، شامل مصرف دارو یا جراحی میشود. 

علل شایع پروکتیت و کولیت عبارتند از:

  • عفونت
  • برخی از شرایط که باعث مشکلات گوارشی می شوند، مانند بیماری کرون
  • برخی داروها مانند رقیق کننده های خون
  • پرتودرمانی یا شیمی درمانی
  • رابطه مقعدی
  • کاهش جریان خون به روده بزرگ یا راست روده
  • انسداد در روده بزرگ یا رکتوم

6. پرولاپس

بافت‌های ضعیف رکتوم باعث میشوند، بخشی از راست روده از جای اصلی خود حرکت کرده و یا به سمت جلو حرکت کند و یا حتی از مقعد به سمت بیرون رانده شود. این شرایط معمولاً منجر به درد و خونریزی مداوم می‌شود.

افتادگی رکتوم در هر سنی ممکن است رخ دهد. با این حال، زنان بالای 50 سال در مقایسه با مردان 6 برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به پرولاپس هستند. درمان معمولاً شامل روشهای جراحی است.

7. پولیپ

پولیپ ها، توده ای غیر سرطانی و غیر طبیعی هستند. هنگامی که پولیپ ها روی پوشش رکتوم یا روده بزرگ رشد می کنند، می توانند باعث تحریک، التهاب و خونریزی جزئی شوند. در بسیاری از موارد، پزشک معمولاً پولیپ ها را در طول غربالگری کولونوسکوپی معمول بر می دارد.

8. سرطان کولون یا رکتوم

سرطانی که روده بزرگ یا راست روده را تحت تاثیر قرار می دهد می تواند باعث تحریک، التهاب و خونریزی شود. در این موارد خونریزی ممکن است قرمز روشن یا تیره به نظر برسد. سرطان روده بزرگ یکی از شایع ترین انواع سرطان است که به کندی پیشرفت می کند، بنابراین اگر زود تشخیص داده شود، اغلب قابل درمان است.

سرطان رکتوم، اگرچه بسیار نادرتر از سرطان روده بزرگ است، اما در صورت تشخیص و درمان به موقع، معمولاً قابل درمان است. برخی از موارد سرطان کولون و رکتوم از پولیپ های اولیه خوش خیم ایجاد می شوند.

 درمان سرطان دستگاه گوارش بر اساس مرحله سرطان متفاوت است، اما می تواند شامل جراحی یا ترکیبی از شیمی درمانی، پرتودرمانی و جراحی باشد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

خونریزی شدید، مزمن یا دردناک مقعدی ممکن است نشانه یک بیماری زمینه ای جدی تری باشد که پزشک باید آن را ارزیابی کند.

افراد معمولاً با دیدن رگه ها یا قطرات خون در مدفوع، کاسه توالت یا هنگام پاک کردن متوجه خونریزی مقعدی می شوند. برخی از افراد ممکن است خون را در لباس زیر خود پیدا کنند یا آب توالت ممکن است پس از رفتن به دستشویی قرمز مایل به صورتی به نظر برسد.

برخی از موارد خونریزی مقعدی نیز باعث بوی بسیار بد، مدفوع تیره رنگ و قیری رنگ مخلوط با خون قرمز تیره تا سیاه می‌شود.

 

yun.ir/xb71g8

  • darman blog
  • ۰
  • ۰

اسهال

 

دفع مدفوع آبکی یا اسهال، بیشتر افراد را هر از چند گاهی تحت تاثیر قرار می‌دهد و معمولا جای نگرانی نیست. با این حال تا زمانی که از بین نرود، می‌تواند ناراحت کننده و ناخوشایند باشد. این عارضه بطور معمول از چند روز تا یک هفته طول می‌کشد. در ادامه با عوامل و راه‌های درمان اسهال آشنا خواهید شد:

اسهال وضعیتی است که طی آن فرد بیمار دفع مدفوع شل یا مکررتر از حالت عادی را حداقل سه مرتبه یا بیشتر در طی روز تجربه می‌کند. این عارضه می‌تواند همه افراد را درگیر نماید و یکی از بیماری‌های گوارشی شایع است.

انواع

اسهال حاد یک تا دو روز طول می‌کشد و یک مشکل شایع است. این عارضه در بیشتر موارد نیازی به درمان ندارد و خود به خود برطرف می‌شود.

اسهال مداوم وضعیتی است که بیشتر از دو هفته و تا چهار هفته طول بکشد و نیاز به مراجعه به پزشک و استفاده از دارو برای دارد.

اسهال مزمن وضعیتی است که حداقل چهار هفته طول می‌کشد. این عارضه می‌تواند نشانه یک بیماری گوارشی مزمن باشد. علائم اسهال مزمن ممکن است مداوم باشند، یا ممکن است بیایند و بروند.

این وضعیت به سرعت مایعات بدن را کاهش داده و باعث دهیدراته شدن بدن می گردد در موارد شدیدتر ممکن است منجر به کاهش ادرار، رنگ‌ پریدگی، ضربان سریع قلب و غیره شود. علائم کم آبی بدن به شرح زیر است:

  • خستگی
  • غشاهای مخاطی خشک
  • افزایش ضربان قلب
  • سردرد
  • سبکی سر
  • افزایش تشنگی
  • کاهش ادرار
  • دهان خشک

آیا اسهال خطرناک است؟

این بیماری به خودی خود نمی‌تواند خطرناک باشد، تنها مانع جذب مواد معدنی در بدن شده و در صورت تداوم آن ممکن است بدن را دهیدراته نماید، که این امر به خصوص در کودکان خطرناک و دردسرساز است. پس لازم است با مصرف کافی آب از این امر جلوگیری نمایید.

از علائم دهیدراته شدن می‌توانیم به از بین رفتن کشش طبیعی پوست بدن، خشک شدن دهان، نفس بدبو، سردرد، سرگیجه و غیره اشاره کنیم.

اگر اسهال کودکان در طی ۲۴ ساعت و در بزرگسالان در طی ۴۸ ساعت بهبود نیافت لازم است به پزشک مراجعه نمایید. (اسهال نوزادان باید جدی گرفته شود زیرا بدن آنها در برابر این اختلال آسیب پذیر تر است)

همچنین در صورتی که هر یک از علائم زیر را تجربه نمودید، سریعاً به پزشک مراجعه کنید.

  • احساس درد در شکم و یا رکتوم
  • خون در مدفوع
  • مدفوع سیاه و قیری رنگ
  • تب
  • علائم کم آبی بدن
  • کاهش ادرار

این علائم می‌تواند نشانه‌ بیماری‌های جدی تر باشد که نیاز به بررسی توسط پزشک دارد.

درمان اسهال کودکان

اسهال کودکان خردسال باید زودتر درمان شود، زیرا کودکان بیشتر از بزرگسالان در معرض خطر کم آبی هستند. شما همچنین نمی‌توانید اسهال کودک را مانند بزرگسالان درمان کنید و استفاده از داروهای بدون نسخه می‌توانند در کودکان خردسال خطرناک باشند.

تمام درمان‌های اسهال در کودکان باید توسط پزشک تجویز شود زیرا مهم است که کودک خود را هیدراته نگه دارید. معمولا پزشک به شما کمک می‌کند تا بهترین راه را برای انجام این کار تعیین کنید، اما گزینه‌های رایج اغلب شامل موارد زیر است:

  • شیر مادر
  • نوشیدنی‌های الکترولیتی برای کودکان بزرگتر (این نوشیدنی برای نوزادان توصیه نمی‌شود)

بهترین گزینه برای هیدراته نگه داشتن کودک ممکن است با بالا رفتن سن کودک تغییر کند. همیشه قبل از دادن مایع جدید یا هر نوع درمانی به فرزندتان با پزشک خود مشورت کنید.

برای درمان اسهال چکار کنیم؟

لازم است در صورت بروز این عارضه و برای درمان اسهال نکات زیر را رعایت نمایید:

  • دستان خود را مرتباً بشویید.
  • مصرف کافی آب را فراموش نکنید.
  • از ظروف تمیز استفاده نمایید.
  • دیگران نباید از ظروفی که شما در آن غذا خوردید، استفاده کنند.
  • استراحت کنید.
  • با تغذیه صحیح قوای از دست رفته بدن را جایگزین کنید.
  • رعایت بهداشت و نظافت
  • ترجیحاً تماس بدنی نداشته باشید زیرا احتمال انتقال ویروس وجود دارد.
  • در صورت بروز علائم کم آبی بدن به پزشک مراجعه نمایید.

درمان خانگی اسهال

معمولاً این عارضه پس از طی ۴۸ ساعت بدون مصرف هیچ دارویی بهبود می‌یابد، تنها در صورت بروز بیماری لازم است از دهیدراته شدن یا کم آبی بدن پیشگیری نمایید.

همچنین از غذاهای با فیبر بالا، غذاهای تند، محصولات لبنی و غذاهای شناخته شده برای ایجاد گاز مانند لوبیا، کلم بروکلی و کلم بپرهیزید.

برای درمان اسهال چه بخوریم؟

می‌توانید از غذاهایی مثل گوشت بدون چربی، ماست، میوه‌ها، سبزیجات و کربوهیدرات‌های پیچیده مانند برنج، سیب زمینی و نان استفاده نمایید و در عوض مصرف خوراکی‌هایی مثل نوشیدنی حاوی کافئین و مقدار زیادی قند و غذاهای سرخ شده یا چرب را تا بهبودی کامل متوقف نمایید.

درمان دارویی

به منظور تسریع در روند درمان می‌توان از برخی از انواع قرص‌های اسهال شامل قرص لوپرامید، قرص دیفوکسیلات، دی سیکلومین، قرص بیسموت ساب سیترات استفاده کرد.

سایر داروهای اسهال

آنتی بیوتیک ها: ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است یک آنتی بیوتیک یا سایر داروها را برای درمان عفونت یا انگلی که باعث اسهال می‌شود، تجویز کند.
دارو برای یک بیماری خاص: اسهال می‌تواند نشانه ای از چندین بیماری دیگر باشد، از جمله سندرم روده تحریک پذیر (IBS)، بیماری التهابی روده (IBD) مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو، کولیت میکروسکوپی، یا رشد بیش از حد باکتری. زمانی که علت اسهال مشخص شد، معمولاً می‌توان آن را کنترل کرد.
پروبیوتیک‌ها (گروهی از باکتری‌های خوب): پروبیوتیک‌ها گاهی اوقات برای ایجاد مجدد یک بیوم سالم برای مبارزه با اسهال استفاده می‌شوند. همیشه قبل از شروع پروبیوتیک یا هر نوع مکملی با پزشک خود صحبت کنید.

 

چرا به اسهال دچار می‌شویم و چگونه آن را درمان کنیم؟

  • darman blog
  • ۰
  • ۰

شقاق مقعد پارگی‌های کوچکی در مخاط مقعد است که می‌تواند به شدت دردناک باشد. شقاق مقعدی معمولا به دلیل زور زدن در حین حرکات روده، یبوست یا اسهال مکرر ایجاد می‌شود. این بیماری در هر دو جنس به یک اندازه شایع است و اغلب افراد 15 تا 40 ساله را تحت تاثیر قرار می‌دهد. اسپاسم اسفنکتر مقعد یا ایسکمی موضعی می‌تواند افراد را مستعد ابتلا به شقاق مقعدی یا بدتر کند.

شقاق مقعدی غیر معمول ممکن است در افراد مبتلا به بیماری کرون، بیماری های مقاربتی (به ویژه HIV، سیفلیس و هرپس سیمپلکس)، سرطان مقعد، ترومای موضعی (قاعدگی مقعدی)، سل یا شیمی درمانی ایجاد شود.

بهبودی خود به خود در یک سوم افراد معمولاً در عرض شش هفته اتفاق می‌افتد. شقاق مقعدی که بیشتر از این مدت باقی بماند، مزمن در نظر گرفته می‌شود و باید با روش‌های پزشکی درمان شود.

مبتلایان به این بیماری معمولا علائم آزاردهنده ای مثل خارش، سوزش شدید، قرمزی و درد و خونریزی از مقعد را هنگام اجابت مزاج تجربه می‌کنند. به دلیل بعضی از علائم مشابه شقاق با بواسیر، گاهی این دو بیماری با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند که در سایت کلینیک پایتخت با مشاهده عکس شقاق مقعدی و آشنایی با شکل ظاهری این بیماری، می‌توانید به راحتی این عارضه را تشخیص دهید.

عکس شقاق مقعد

روش‌های درمان شقاق مقعدی

در برخی افراد، علائم ناشی از شقاق مقعدی 6 هفته یا بیشتر طول می کشد (شقاق مقعدی مزمن). ممکن است در موارد شقاق مزمن که خود مراقبتی و دارو کمکی نکرده است، روش‌های جراحی توصیه شود. جراحی اغلب در درمان شقاق مقعد بسیار موثر است، اما خطر کمی از عوارض، مانند از دست دادن موقت یا دائمی کنترل روده (بی اختیاری روده) را به همراه دارد. از روش‌های زیر برای درمان شقاق مقعدی استفاده می‌شود:

روش نوین لیزر شقاق

درمان شقاق با لیزر یکی از روش‌های نوین و کم تهاجمی درمان می‌باشد که امروزه تقریبا جایگزین جراحی شقاق به روش‌های قدیمی و پرخطر شده است. بی شک همه بیماران از اتاق عمل و تیغ جراحی واهمه دارند و ترجیح می‌دهند روش‌های آسان‌تری را برای درمان بیماری خود انتخاب کنند.

عمل لیزر شقاق بدون بیهوشی و به صورت سرپایی انجام می‌شود و زمان عمل کمتر از نیم ساعت است. در روش عمل سرپایی و سریع لیزر فیشر، بجای بیهوشی از بی حسی موضعی استفاده می‌شود. طی این عمل با استفاده از اشعه لیزر محل زخم ترمیم شده و در صورت لزوم زائده‌های اضافی حذف می‌شوند.همچنین اگر نیاز به کاهش فشار در ناحیه مقعد باشد، این توسط اشعه لیزر برشی در عضله ایجاد می‌شود تا فشار کاهش یابد. بیمار بلافاصله بعد از انجام این درمان مرخص می‌شود و نیازی به استراحت طولانی نیست. اما نکاتی هست که بعد از لیزر باید برای پیشگیری از بازگشت مجدد بیماری رعایت شود.

اسفنکتروتومی شقاق

اسفنکتروتومی جانبی شامل ایجاد یک برش کوچک در عضله اطراف اسفنکتر است تا به کاهش تنش در کانال مقعدی شما کمک کند. این به شقاق مقعدی اجازه می‌دهد تا بهبود یابد و احتمال ایجاد شقاق بعدی را کاهش می‌دهد.

اسفنکتروتومی یک عمل جراحی کوتاه و نسبتاً ساده است که معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. این بدان معناست که شما در حین انجام عمل خواب خواهید بود، اما معمولاً مجبور نیستید شب را در بیمارستان بگذرانید.

فیشرکتومی شقاق

فیشرکتومی مقعدی نوعی جراحی است که ممکن است برای درمان شقاق مقعد استفاده شود. این روش شامل برشی در ماهیچه‌های اسفنکتر است که باز شدن مقعد فرد را کنترل می‌کند.

شقاق فقط در پوست خارجی مقعد ایجاد می‌شود، اما می‌تواند کل ضخامت مقعد را نیز درگیر کند. در طول عمل، نواحی بیرونی دهانه‌های راست روده بریده می‌شوند تا بافت‌های داخلی سفت شوند. این به جلوگیری از انقباضات بیش از حد کمک می‌کند. جراحی معمولاً برای شقاق حاد انجام می‌شود که پس از درمان پزشکی که موفقیت آمیز نیست، باقی می مانند، اغلب عود می کنند یا مزمن هستند.

علائم شایع شقاق چیست؟

شقاق مقعدی معمولاً بر اساس شرح حال بیمار و علائمی که اخیرا تجربه کرده قابل تشخیص است، اگرچه معاینه نیز لازم است.

درد شدید در حین اجابت مزاج که اغلب برای یک تا دو ساعت بعد از آن ادامه می‌یابد، علامت اولیه شقاق مقعدی است. بیماران معمولاً متوجه وجود خون روی دستمال توالت نیز می‌شوند و ممکن است احساس پارگی در حین اجابت مزاج را گزارش کنند. همچنین احساس سوزش شدید و خارش در هنگام اجابت مزاج هم یکی دیگر از نشانه‌های شقاق مقعدی است.

برای کمک به تشخیص قطعی حتما معاینه انجام دهید. شقاق مقعد همیشه در معاینه قابل مشاهده نیست. با این حال، معاینه برای رد سایر علل درد و خونریزی مانند هموروئید، آبسه و زخم های ویروسی مفید است.

در 90 درصد موارد، شقاق مقعدی در خط میانی خلفی مقعد ایجاد می‌شود. ویژگی‌های معمول یک شقاق مزمن مقعدی عبارتند از ضایعه زخمی، توده گوشتی در ابتدای شقاق (که منجر به ایجاد یک برچسب پوستی دائمی می‌شود).

 

آیا شقاق یا فیشر مقعدی نیاز به درمان دارد؟

  • darman blog
  • ۰
  • ۰

خارش مقعد یا خارش آنی، یکی از علائم شایع بیماری‌های مختلف است. ممکن است فرد دچار سوزش، خارش، قرمزی یا درد در ناحیه مقعد شود. بسته به علت زمینه ای، پزشک می‌تواند داروی مناسب را تجویز کند.

خارش مقعد چیست؟

خارش مقعد یک احساس تحریک شدید و التهاب در اطراف مقعد است. احساس خارش در مقعد یک علامت است که می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد و به تنهایی یک بیماری نیست. در این وضعیت فرد تمایل تقریبا غیر قابل مقاومتی برای مالش یا خاراندن مقعد دارد، اما خاراندن و تحریک ناحیه باعث بدتر شدن شرایط می‌شود.

در این بین، مهم است که از خراشیدن ناحیه خودداری کنید. انجام این کار می‌تواند خارش را بدتر کند، زیرا می‌تواند با ایجاد زخم در پوست و در تماس با رطوبت منجر به تحریک بیشتر شود. پاک کردن بیش از حد مقعد پس از دستشویی و حمام نیز می‌تواند این تأثیر را داشته باشد.

اغلب، اجتناب از خاراندن محل می‌تواند به بهبود این عارضه کمک کند. با این حال، گاهی اوقات یک مشکل اساسی وجود دارد که نیاز به اقدامات پزشکی و درمان دارد.

دلایل خارش مقعد در کودکان و بزرگسالان

این معضل که در سنین مختلف اتفاق می‌افتد، از عوامل متعددی ناشی می‌شود که از جمله آنها می‌توانیم به این موارد اشاره کنیم :

  • ابتلا به هموروئید یا بواسیر: بیماری بواسیر چیست؟ به به واریسی شدن عروق ناحیه مقعد گفته می‌شود. همچنین سایر بیماری‌های مقعدی مانند فیستول و شقاق نیز می‌تواند عامل این مشکل باشد.
  • کرمک : از انواع انگل‌های پوست است که تخم خود را در اطراف پوست مقعد می‌ریزد. برای اطمینان می‌توانید نوار چسبی را بر روی پوست مقعد بزنید و اگر صبح روز بعد تخم‌های سفیدی را بر آن مشاهده کردید، دچار کرمک هستید.
  • لباس‌های نامناسب: استفاده از لباس‌های تنگ با الیاف مصنوعی می‌تواند باعث این مشکل شود، همچنین استفاده از لباس‌های ابریشمی‌که تمام مدت به پوست میچسبد عامل دیگری برای این عارضه است برای جلوگیری از این امر می‌توانید، از پودرهای ضد خارش استفاده نمایید.
  • یبوست: این مشکل باعث خروج مدفوع سفت و خشک شده و می‌تواند باعث خارش و التهاب مقعدی شود.
  • خارش ورزشکار: این خارش در اثر ابتلا به نوعی قارچ پوستی در هوای گرم ایجاد می‌شود و بیشتر در ورزشکاران، افرادی که مدام در مجاورت با هوای گرم هستند و یا افرادی که در هوای سرد چندین لباس بر روی یکدیگر می‌پوشند شایع تر است.
  • عفونت قارچی: این عارضه هم زنان و هم مردان را درگیر می‌کند و گاهی عفونت قارچی واژن به عفونت مقعدی می‌انجامد. برای پیشگیری از این عارضه باید این ناحیه را به طور کامل با آب بشویید.
  • عفونت‌های مقاربتی (STI): خارش مقعد می‌تواند از علائم یک بیماری مقعدی مانند HPV، تبخال تناسلی، سیفلیس و سوزاک باشد.
  • عفونت دیگری که می‌تواند باعث خارش مقعد شود اریتراسما است که توسط باکتری Corynebacterium minutissimum ایجاد می‌شود. علائم شامل پوسته پوسته شدن و قرمزی در ناحیه مقعد و ران است و بیشتر در افراد دیابتی و افراد دارای اضافه وزن رخ می‌دهد.
  • موهای زیر پوستی: رشد موها در زیر پوست می‌تواند با خارش ناحیه مقعد همراه شود، برای پیشگیری از این امر لازم است، موهای زیر پوستی را از ته نزنید، ولی اگر مجبور به این کار هستید از کرم ضد خارش در اطراف پوست مقعد استفاده نمایید.
  • تومور مقعد: از علت‌های کمتر شایع این عارضه ابتلا به تومور یا سرطان است.
  • مشکلات گوارشی: ابتلا به مشکلات گوارشی نظیر اسهال مکرر، بی اختیاری در دفع و غیره از دیگر عوامل خارش در ناحیه مقعد به شمار می‌رود.

علائم خارش مقعد چیست؟

خارش مقعد ممکن است با قرمزی، سوزش و درد همراه باشد. خارش و سوزش بسته به علت ممکن است موقتی یا پایدارتر باشد. علاوه بر خارش مقعد، ممکن است موارد زیر را نیز تجربه کنید:

  • سوزش
  • درد
  • قرمزی قابل مشاهده
  • ورم
  • زخم‌

اگر خارش همراه با برخی علائم دیگر بروز پیدا کند، باید حتما و در اولین فرصت برای بررسی علت به پزشک مراجعه کنید. علائمی‌که باید جدی بگیرید به شرح زیر است:

  • خارش مقعد شدید یا مداوم است
  • خونریزی مقعدی یا نشت مدفوع دارید
  • به نظر می‌رسد ناحیه مقعد عفونی شده است

خارش مداوم مقعد ممکن است به یک بیماری پوستی یا سایر مشکلات سلامتی مرتبط باشد که نیاز به درمان پزشکی دارد.

خارش مقعد چگونه تشخیص داده می‌شود؟

ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما یک معاینه فیزیکی برای شناسایی علل احتمالی خارش مقعد، مانند بررسی شرایط یا بیماری‌های پوستی انجام می‌دهد. آنها ناحیه پری مقعد شما را به صورت بصری بررسی می‌کنند و هرگونه تغییر در رنگ و بافت پوست، بثورات یا ضایعات را یادداشت می‌کنند.

ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است از شما سوالاتی بپرسد، از جمله:

  • آیا شما از دارویی استفاده می‌کنید؟
  • چند وقت یکبار مدفوع می‌کنید؟
  • قوام مدفوع شما چقدر است؟
  • چه نوع غذاهایی می‌خورید؟
  • چه نوع نوشیدنی‌هایی می‌نوشید؟
  • برای حمام از چه صابونی استفاده می‌کنید؟
  • از چه نوع دستمال توالتی استفاده می‌کنید؟
  • آیا معمولاً لباس زیر یا شلوار تنگ می‌پوشید؟
  • آیا آلرژی غذایی دارید؟

اگر پزشک شما نتواند علت خارش مقعد شما را تعیین کند، یا اگر به درمان پاسخ ندهید، ممکن است شما را به یک متخصص پوست ارجاع دهد.

 

آیا خارش مقعد یک بیماری است؟ | تاپ برگ

  • darman blog